PRELUDE!

vandaag hebben we echt een goede repetitie gehad. ik had zelf heel even het vertrouwen in de voorstelling verloren, maar heb het snel weer terug gevonden; bij kiki thuis! haha.
we hebben een heel concreet en haalbaar plan gemaakt, waar de verhaallijn van de voorstelling eigenlijk precies hetzelfde is. wel zijn er een aantal dingen drastisch veranderd.
we zijn met de groep bij elkaar gaan zitten en kwamen er al snel achter dat niemand echt heel erg achter de nostalgie-scenes stond. dat niemand echt het gevoel had dat die nou goed zouden gaan werken. bovendien zouden die in kiki's huis toch wel iets moeilijker worden. We hebben besloten die scenes er gedeeltelijk uit te halen. Er voor in de plaats komen nu 3 verschillende route's door kiki's huis waarin dezelfde soort dingen worden laten zien en verteld (kinderlijkheid, onschuld die langzamaan 'vernietigd' word, ouder worden, minder naief worden) maar op een ander manier.
iedereen had toen kiki haar huis liet zien zo veel inspiratie voor nieuwe kleine scene's, nieuwe beelden op nieuwe plekken, dat we dit een veel beter idee vonden.

PLAN VOOR PRELUDE:

aankomst:
in de poort van kiki staan 7 meisjes in bondjasjes, met sigaretten en rode lippen. 2 ervan zingen (bette en sophia). eigenlijk gebeurd in de poort alles wat eerst in de boot zou gebeuren. de fluisterscene, de scene over ons als meisjes. de tekst zal misschien een klein beetje moeten worden aangepast, maar niet veel.

de meisjes nemen het publiek mee de tuin in. hier staan op de brandtrap de 3 jongens. scene: Welkom. Deze tekst zullen ze moeten schreeuwen, aangezien ze op enige hoogte staan. ik denk dat het goed is als er in deze scene ook de standaarddingen als je mobiele telefoon uitzetten en niet praten worden verwoven. de meisjes gaan er langzaamaan bij staan. scene; WIJ


we betreden het huis der onschuld
.wij nemen het publiek via de achteringang mee het theater in. (Voor het theater moet het publiek een herinnering opschrijven die ze willen vergeten, we zijn er nog niet helemaal uit of dit wel of niet willen laten gebeuren, misschien willen ze wel iets buiten laten wat ze niet willen meenemen het huis der onschuld in, een herinnering, iets in die richting..). op de tocht naar het theater moeten ook langzaamaan kledingstukken van heren en dames uitvallen, zodat er in de tuin een spoorontstaat van bontjassen enzovoort. wij spelers gaan zo als kind het 'huis der onschuld' in. hier moeten we nog een concrete manier voor verzinnen.

in het theater gaan wij op het balkon staan en het publiek beneden. scene: Wil jij weten wat ik denk? in het theater moet het publiek in drie groepen worden verdeeld. misschien wel tijdens de scene: wil jij weten wat ik denk. elke groep gaat zijn eigen kant op.
langs deze route ziet het publiek 2 kleine scenes. deze moeten nog geschreven worden maar voor een groot deel kunnen we de teksten gebruiken die we al hebben. in deze tekst bevind zich een omslag van heel leuk naar heel naar, de nare kant van kind zijn, ouder worden, je onschuld verliezen. deze scenes zijn dus herinneringen van ons als spelers. ook lijkt het mij leuk om in deze route te werken met abstracte rare droombeelden, onwerkelijke settings. het lijkt mij leuk om andere technieken te gebruiken, te werken met beelden projecteren om muren en rare beelden creeeren. het publiek treed dus binnen in onze herinneringen, onze jeugd. ziet hoe wij toen dachten en misschien nog steeds denken.
we hebben nog niet helemaal uitgedacht wie deze groep de route langs lijd. of dat een vast persoon is, of dat de 'leider' wisselt, enzovoort.

alle drie de routes komen op het zelfde moment uit in het theater. hier doen we met z'n allen de chaos choreografie. daarop volgt de scene over het meisje, verdwaalt in de stad.

vervolgens nemen we het publiek mee naar de badkamers waar we de 'OVER het randje scenes spelen.


volgens mij waren we met zn allen hheel erg blij met dit concept. en kunnen we hier ook wel echt iets heel erg moois van maken. ik denk dat we de scenes langs de routes het best kunnen schrijven door de foto's die er vandaag door sophia van kikis huis gemaakt zijn naast elkaar te leggen en te verdelen, zodat iedereen in groepjes van 2 of een aan een kleine scene kan werken. op die manier hebben we zelf de scenes echt gemaakt en kunnen ze ook wel redelijk snel af zijn. ook de badscene zal nog wel veel werk worden..
pfff wat een stres! maar ik heb er wel zin in en heel veel vertrouwen!