dinsdag 21 september 2010
woensdag 21 april 2010
donderdag 8 april 2010
PRELUDE!
vandaag hebben we echt een goede repetitie gehad. ik had zelf heel even het vertrouwen in de voorstelling verloren, maar heb het snel weer terug gevonden; bij kiki thuis! haha.
we hebben een heel concreet en haalbaar plan gemaakt, waar de verhaallijn van de voorstelling eigenlijk precies hetzelfde is. wel zijn er een aantal dingen drastisch veranderd.
we zijn met de groep bij elkaar gaan zitten en kwamen er al snel achter dat niemand echt heel erg achter de nostalgie-scenes stond. dat niemand echt het gevoel had dat die nou goed zouden gaan werken. bovendien zouden die in kiki's huis toch wel iets moeilijker worden. We hebben besloten die scenes er gedeeltelijk uit te halen. Er voor in de plaats komen nu 3 verschillende route's door kiki's huis waarin dezelfde soort dingen worden laten zien en verteld (kinderlijkheid, onschuld die langzamaan 'vernietigd' word, ouder worden, minder naief worden) maar op een ander manier.
iedereen had toen kiki haar huis liet zien zo veel inspiratie voor nieuwe kleine scene's, nieuwe beelden op nieuwe plekken, dat we dit een veel beter idee vonden.
PLAN VOOR PRELUDE:
aankomst:
in de poort van kiki staan 7 meisjes in bondjasjes, met sigaretten en rode lippen. 2 ervan zingen (bette en sophia). eigenlijk gebeurd in de poort alles wat eerst in de boot zou gebeuren. de fluisterscene, de scene over ons als meisjes. de tekst zal misschien een klein beetje moeten worden aangepast, maar niet veel.
de meisjes nemen het publiek mee de tuin in. hier staan op de brandtrap de 3 jongens. scene: Welkom. Deze tekst zullen ze moeten schreeuwen, aangezien ze op enige hoogte staan. ik denk dat het goed is als er in deze scene ook de standaarddingen als je mobiele telefoon uitzetten en niet praten worden verwoven. de meisjes gaan er langzaamaan bij staan. scene; WIJ
we betreden het huis der onschuld
.wij nemen het publiek via de achteringang mee het theater in. (Voor het theater moet het publiek een herinnering opschrijven die ze willen vergeten, we zijn er nog niet helemaal uit of dit wel of niet willen laten gebeuren, misschien willen ze wel iets buiten laten wat ze niet willen meenemen het huis der onschuld in, een herinnering, iets in die richting..). op de tocht naar het theater moeten ook langzaamaan kledingstukken van heren en dames uitvallen, zodat er in de tuin een spoorontstaat van bontjassen enzovoort. wij spelers gaan zo als kind het 'huis der onschuld' in. hier moeten we nog een concrete manier voor verzinnen.
in het theater gaan wij op het balkon staan en het publiek beneden. scene: Wil jij weten wat ik denk? in het theater moet het publiek in drie groepen worden verdeeld. misschien wel tijdens de scene: wil jij weten wat ik denk. elke groep gaat zijn eigen kant op.
langs deze route ziet het publiek 2 kleine scenes. deze moeten nog geschreven worden maar voor een groot deel kunnen we de teksten gebruiken die we al hebben. in deze tekst bevind zich een omslag van heel leuk naar heel naar, de nare kant van kind zijn, ouder worden, je onschuld verliezen. deze scenes zijn dus herinneringen van ons als spelers. ook lijkt het mij leuk om in deze route te werken met abstracte rare droombeelden, onwerkelijke settings. het lijkt mij leuk om andere technieken te gebruiken, te werken met beelden projecteren om muren en rare beelden creeeren. het publiek treed dus binnen in onze herinneringen, onze jeugd. ziet hoe wij toen dachten en misschien nog steeds denken.
we hebben nog niet helemaal uitgedacht wie deze groep de route langs lijd. of dat een vast persoon is, of dat de 'leider' wisselt, enzovoort.
alle drie de routes komen op het zelfde moment uit in het theater. hier doen we met z'n allen de chaos choreografie. daarop volgt de scene over het meisje, verdwaalt in de stad.
vervolgens nemen we het publiek mee naar de badkamers waar we de 'OVER het randje scenes spelen.
volgens mij waren we met zn allen hheel erg blij met dit concept. en kunnen we hier ook wel echt iets heel erg moois van maken. ik denk dat we de scenes langs de routes het best kunnen schrijven door de foto's die er vandaag door sophia van kikis huis gemaakt zijn naast elkaar te leggen en te verdelen, zodat iedereen in groepjes van 2 of een aan een kleine scene kan werken. op die manier hebben we zelf de scenes echt gemaakt en kunnen ze ook wel redelijk snel af zijn. ook de badscene zal nog wel veel werk worden..
pfff wat een stres! maar ik heb er wel zin in en heel veel vertrouwen!
we hebben een heel concreet en haalbaar plan gemaakt, waar de verhaallijn van de voorstelling eigenlijk precies hetzelfde is. wel zijn er een aantal dingen drastisch veranderd.
we zijn met de groep bij elkaar gaan zitten en kwamen er al snel achter dat niemand echt heel erg achter de nostalgie-scenes stond. dat niemand echt het gevoel had dat die nou goed zouden gaan werken. bovendien zouden die in kiki's huis toch wel iets moeilijker worden. We hebben besloten die scenes er gedeeltelijk uit te halen. Er voor in de plaats komen nu 3 verschillende route's door kiki's huis waarin dezelfde soort dingen worden laten zien en verteld (kinderlijkheid, onschuld die langzamaan 'vernietigd' word, ouder worden, minder naief worden) maar op een ander manier.
iedereen had toen kiki haar huis liet zien zo veel inspiratie voor nieuwe kleine scene's, nieuwe beelden op nieuwe plekken, dat we dit een veel beter idee vonden.
PLAN VOOR PRELUDE:
aankomst:
in de poort van kiki staan 7 meisjes in bondjasjes, met sigaretten en rode lippen. 2 ervan zingen (bette en sophia). eigenlijk gebeurd in de poort alles wat eerst in de boot zou gebeuren. de fluisterscene, de scene over ons als meisjes. de tekst zal misschien een klein beetje moeten worden aangepast, maar niet veel.
de meisjes nemen het publiek mee de tuin in. hier staan op de brandtrap de 3 jongens. scene: Welkom. Deze tekst zullen ze moeten schreeuwen, aangezien ze op enige hoogte staan. ik denk dat het goed is als er in deze scene ook de standaarddingen als je mobiele telefoon uitzetten en niet praten worden verwoven. de meisjes gaan er langzaamaan bij staan. scene; WIJ
we betreden het huis der onschuld
.wij nemen het publiek via de achteringang mee het theater in. (Voor het theater moet het publiek een herinnering opschrijven die ze willen vergeten, we zijn er nog niet helemaal uit of dit wel of niet willen laten gebeuren, misschien willen ze wel iets buiten laten wat ze niet willen meenemen het huis der onschuld in, een herinnering, iets in die richting..). op de tocht naar het theater moeten ook langzaamaan kledingstukken van heren en dames uitvallen, zodat er in de tuin een spoorontstaat van bontjassen enzovoort. wij spelers gaan zo als kind het 'huis der onschuld' in. hier moeten we nog een concrete manier voor verzinnen.
in het theater gaan wij op het balkon staan en het publiek beneden. scene: Wil jij weten wat ik denk? in het theater moet het publiek in drie groepen worden verdeeld. misschien wel tijdens de scene: wil jij weten wat ik denk. elke groep gaat zijn eigen kant op.
langs deze route ziet het publiek 2 kleine scenes. deze moeten nog geschreven worden maar voor een groot deel kunnen we de teksten gebruiken die we al hebben. in deze tekst bevind zich een omslag van heel leuk naar heel naar, de nare kant van kind zijn, ouder worden, je onschuld verliezen. deze scenes zijn dus herinneringen van ons als spelers. ook lijkt het mij leuk om in deze route te werken met abstracte rare droombeelden, onwerkelijke settings. het lijkt mij leuk om andere technieken te gebruiken, te werken met beelden projecteren om muren en rare beelden creeeren. het publiek treed dus binnen in onze herinneringen, onze jeugd. ziet hoe wij toen dachten en misschien nog steeds denken.
we hebben nog niet helemaal uitgedacht wie deze groep de route langs lijd. of dat een vast persoon is, of dat de 'leider' wisselt, enzovoort.
alle drie de routes komen op het zelfde moment uit in het theater. hier doen we met z'n allen de chaos choreografie. daarop volgt de scene over het meisje, verdwaalt in de stad.
vervolgens nemen we het publiek mee naar de badkamers waar we de 'OVER het randje scenes spelen.
volgens mij waren we met zn allen hheel erg blij met dit concept. en kunnen we hier ook wel echt iets heel erg moois van maken. ik denk dat we de scenes langs de routes het best kunnen schrijven door de foto's die er vandaag door sophia van kikis huis gemaakt zijn naast elkaar te leggen en te verdelen, zodat iedereen in groepjes van 2 of een aan een kleine scene kan werken. op die manier hebben we zelf de scenes echt gemaakt en kunnen ze ook wel redelijk snel af zijn. ook de badscene zal nog wel veel werk worden..
pfff wat een stres! maar ik heb er wel zin in en heel veel vertrouwen!
maandag 5 april 2010
Prelude
Ik had donderdag een mailtje rond gestuurd en geen klachten ontvangen. Alleen maar leuke reacties.
Dinsdag avond is er een pandvergadering waar het ook nog even besproken zal gaan worden.
Maar het is dus wel bijna helemaal 99% zeker dat het gewoon door kan gaan!
Dus dat is goed! Ik heb er zin in.
tot morgen en donderdag enzo kus
Dinsdag avond is er een pandvergadering waar het ook nog even besproken zal gaan worden.
Maar het is dus wel bijna helemaal 99% zeker dat het gewoon door kan gaan!
Dus dat is goed! Ik heb er zin in.
tot morgen en donderdag enzo kus
zaterdag 27 maart 2010
Vol 26-3-2010
Ik pas niet in de wereld nee vandaag even niet hij gaat te snel of ik te traag hij raast en ik hou het even niet bij mijn hoofd zit vol met geluiden en beelden ik kan ze niet verwerken ik zie het niet meer er is te veel te veel alles flitst en zoeft maar door ik wil even niet meer proberen om alles maar te snappen om alles te onthouden en altijd maar te helpen altijd te doen wat goed is ik kan even niet meer lachen als iets niet grappig is even niet meer dansen als de muziek niet goed is even is het op eventjes maar hopelijk eventjes blijf ik liggen zodat ik niks fout kan doen niets kan laten vallen en niets kan mislukken eventjes maar want nu pas ik even niet in de wereld.
Hij is eventjes te vol.
Hij is eventjes te vol.
dinsdag 23 maart 2010
Geleefd
Je wordt geleefd
door jezelf
door de dagen
door de tijd
Ondanks
je plannen
je verwachtingen
je verlangens
heb je niet door
dat je tijdens
dit plannen
van je leven
al bezig bent
je leven te leven
Je verlanges
De liefde
het grote alles
gebeurd al
vergeet het niet
vergeet het niet
het grote alles
is al begonnen
leef het
Beleef het
door jezelf
door de dagen
door de tijd
Ondanks
je plannen
je verwachtingen
je verlangens
heb je niet door
dat je tijdens
dit plannen
van je leven
al bezig bent
je leven te leven
Je verlanges
De liefde
het grote alles
gebeurd al
vergeet het niet
vergeet het niet
het grote alles
is al begonnen
leef het
Beleef het
dinsdag 9 februari 2010
Dit jaar
Dit jaar
dit jaar is alles nog voorspelbaar
Vandaag weet je wat voor dag het morgen wordt
je weet dat je morgen te vroeg op moet staan
dat je spijt hebt van het late naar bed gaan
dat je naar school moet
dat je boterhammetjes meeneemt in folie
dat je morgen weer aan dezelfde kant van het lokaal zit
dat je het grootste deel van je huiswerk niet hebt gemaakt
dat je nieuwe grappen gaat maken
dat je oude grappen herhaalt
grappen over de warmte, de stank of de leraren
je weet dat morgen niet anders gaat zijn dan vandaag
je weet dat overmorgen niet anders gaat zijn dan morgen
en dat volgende week geen haar verschilt van deze dag
maar volgend jaar
volgend jaar..
hoe zit het dan met de dagen?
zullen ook alle dagen op elkaar lijken?
zullen alle maandagen gewoon maandagen zijn?
En de woensdagen woensdagen?
zal je vandaag weten wat je morgen te wachten staat?
zul je vol verwachting uitkijken naar volgende week
nieuwsgierig wat er dan weer zal gebeuren
zal het elke dag anders zijn?
Zal het elke dag anders zijn?
Zal het avontuur dan elke dag opnieuw beginnen?
Zal het volgend jaar anders zijn?
Zal het volgend jaar anders zijn?
Zal volgend jaar het leven beginnen?
Of zal ik het missen
de boterhammetjes in folie
de veiligheid van de herhaling
de veiligheid van alle mensen
de veiligheid van school
de veiligheid van nog geen keuzes hoeven maken
de veiligheid van het leven wat nog niet helemaal begonnen is
de veiligheid
zal ik het missen
zal ik het missen?
dinsdag 2 februari 2010
vrijdag 29 januari 2010
Soms wou ik dat ik kind was
Soms wou ik dat ik kind was
dat ik sommige dingen niet wist
zoals
dat sinterklaas niet bestaat
dat je nooit een prinses kunt worden
dat pappa niet de slimste is
dat je voor geld heel hard moet werken
soms wil ik weer even kind zijn
en denken
dat de paashaas eitjes heeft verstopt
dat pappa en mamma nooit uit elkaar gaan
en niet weten
dat er oorlog is
dat er mensen dood gaan van de honger
dat je zelf ook ooit dood gaat
soms wou ik
dat ik sommige dingen niet wist
en dat ik echt geloofde
echt geloofde
dat de wereld perfect was
ik wou dat ik nog rustig
zorgeloos
met de poppen kon spelen
onwetend
alleen maar
dat ik er ben
dat pappa de sterkste is
en dat ik ooit met een prins trouw
soms wou ik dat ik nog kind was
donderdag 28 januari 2010
zondag 17 januari 2010
's Avonds in bed 17-1-2010
nog een stukje verloren onschuld... Hihi
Mijn ogen willen niet slapen
Ze zijn moe
Maar vallen niet in slaap
Mijn lichaam zakt steeds verder in mijn matras
maar als ik er doorheen dreig te zakken, veer ik weer terug
Ik wiebel met mijn tenen
Ik kriebel aan mijn neus
Ik wrijf in mijn ogen
Het help niet
De wijzers van mij wekker tikken door
Later en later
Op de gang hoor ik voetstappen
Ze gaan van de ene kant naar de andere
Ik zucht
Ik ga op mijn rug liggen
En langzaam
zonder dat ik er erg in heb
ga ik met mijn hand naar mijn borsten
Ze zijn er pas net
En het is nog niet veel
Maar toch al wel een beetje
Het voelt gek
Ik knijp er zachtjes in
dan schrik ik
ik schrik van mezelf
Snel trek ik mijn hand weer terug
Nu moet ie daar blijven liggen
Hij man niet meer bewegen
En nu moet ik slapen
Nu meteen
Ik knijp mijn ogen dicht zo hard als ik kan
Ik tel de tikjes van de klok
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10...
Mijn ogen willen niet slapen
Ze zijn moe
Maar vallen niet in slaap
Mijn lichaam zakt steeds verder in mijn matras
maar als ik er doorheen dreig te zakken, veer ik weer terug
Ik wiebel met mijn tenen
Ik kriebel aan mijn neus
Ik wrijf in mijn ogen
Het help niet
De wijzers van mij wekker tikken door
Later en later
Op de gang hoor ik voetstappen
Ze gaan van de ene kant naar de andere
Ik zucht
Ik ga op mijn rug liggen
En langzaam
zonder dat ik er erg in heb
ga ik met mijn hand naar mijn borsten
Ze zijn er pas net
En het is nog niet veel
Maar toch al wel een beetje
Het voelt gek
Ik knijp er zachtjes in
dan schrik ik
ik schrik van mezelf
Snel trek ik mijn hand weer terug
Nu moet ie daar blijven liggen
Hij man niet meer bewegen
En nu moet ik slapen
Nu meteen
Ik knijp mijn ogen dicht zo hard als ik kan
Ik tel de tikjes van de klok
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10...
tante lena
Tante lena had altijd rode lippenstift op
Tante lena hield van grapjes en van het bos
Tante lena had blauwe schoenen,
waarvan wij de veters eens aan elkaar knoopten
Toen moest ze heel hard lachen
En ze zei: 'jullie zijn me dr ook een stel!'
Tante lena had een hond, een hele lieve. Bruin met witte vlekken.
Wij logeerden bij tante lena, en dan bakte ze pannenkoeken voor ons
We lieten de hond uit in het bos, met een picknickmand. en wij zeiden dat we later net zo’n hond gingen kopen. Bruin met witte vlekken.
Wij hielden van tante lena, wij schepten op over tante lena, zij was onze lievelingstante, de leukste die er was.
‘s avonds dronk tante lena altijd een glaasje wijn.
Soms mochten wij een slokje, maar wij vonden het vies.
Later, toen we ouder waren, kwam ze af en toe op bezoek.
Opeens stond ze dan voor de deur, onaangekondigd, daar hield onze vader niet van. Ze hadden niet op haar gerekend met het eten, bel dan ook even.
wij lieten toen nooit meer de hond uit. De hond was er niet meer. Opa en oma hadden ’dat arme beest’ naar een asiel gebracht.
Wij mochten niet meer bij haar logeren, dat was gewoon beter.
Zeiden ze.
Terwijl wij best wel wilden picknicken.
Ookal stonk tante lena, en ookal had tante lena haar lippenstift niet op.
Laatst waren wij bij tante lena op bezoek.
Mijn broer en ik.
Alleen wist zij dat niet
Dat wij het waren
Ze wist ook niet meer dat zij vroeger pannenkoeken bakte
Ze wist wel dat ze heel normaal was, en dat ze eigenlijk thuis hoorde te wonen
En toen wij weg gingen werd ze boos
Want iedereen liet haar in de steek
Tante lena hield van grapjes en van het bos
Tante lena had blauwe schoenen,
waarvan wij de veters eens aan elkaar knoopten
Toen moest ze heel hard lachen
En ze zei: 'jullie zijn me dr ook een stel!'
Tante lena had een hond, een hele lieve. Bruin met witte vlekken.
Wij logeerden bij tante lena, en dan bakte ze pannenkoeken voor ons
We lieten de hond uit in het bos, met een picknickmand. en wij zeiden dat we later net zo’n hond gingen kopen. Bruin met witte vlekken.
Wij hielden van tante lena, wij schepten op over tante lena, zij was onze lievelingstante, de leukste die er was.
‘s avonds dronk tante lena altijd een glaasje wijn.
Soms mochten wij een slokje, maar wij vonden het vies.
Later, toen we ouder waren, kwam ze af en toe op bezoek.
Opeens stond ze dan voor de deur, onaangekondigd, daar hield onze vader niet van. Ze hadden niet op haar gerekend met het eten, bel dan ook even.
wij lieten toen nooit meer de hond uit. De hond was er niet meer. Opa en oma hadden ’dat arme beest’ naar een asiel gebracht.
Wij mochten niet meer bij haar logeren, dat was gewoon beter.
Zeiden ze.
Terwijl wij best wel wilden picknicken.
Ookal stonk tante lena, en ookal had tante lena haar lippenstift niet op.
Laatst waren wij bij tante lena op bezoek.
Mijn broer en ik.
Alleen wist zij dat niet
Dat wij het waren
Ze wist ook niet meer dat zij vroeger pannenkoeken bakte
Ze wist wel dat ze heel normaal was, en dat ze eigenlijk thuis hoorde te wonen
En toen wij weg gingen werd ze boos
Want iedereen liet haar in de steek
zaterdag 9 januari 2010
de meisjes
Zie je ons zitten?
Daar aan de waterkant
Ja?
Zie je ze?
Zeven meisjes
Zie je ze?
Ze roken
Ze ruiken naar parfum
Ze lachen
Omdat dat hoort
Sommige huilen
Stiekem
Want huilen doe je stiekem
Want daarvoor zijn ze te oud
Ze hebben rode lippen
Daarmee zoenen ze
Met die rode lippen
Geen lipjes
Want daarvoor zijn ze te oud
Zie je ze?
Die meisjes
Ze hebben rode zoen lippen
Ze zoenen de jongens
Maar die zie je niet de jongens
Nog niet
Ze hebben hakken die meisjes
En bontjassen
Bontjassen
Zie je ze?
Die vrouwen
Want het zijn geen meisjes
Daarvoor zijn ze te oud
Vrouwen
Vrouwen met rode lippen
Sigaretten en dure parfum
Hakken en bontjassen
Zie je ze nou?
Daar aan de waterkant
Ja?
Zie je ze?
Zeven meisjes
Zie je ze?
Ze roken
Ze ruiken naar parfum
Ze lachen
Omdat dat hoort
Sommige huilen
Stiekem
Want huilen doe je stiekem
Want daarvoor zijn ze te oud
Ze hebben rode lippen
Daarmee zoenen ze
Met die rode lippen
Geen lipjes
Want daarvoor zijn ze te oud
Zie je ze?
Die meisjes
Ze hebben rode zoen lippen
Ze zoenen de jongens
Maar die zie je niet de jongens
Nog niet
Ze hebben hakken die meisjes
En bontjassen
Bontjassen
Zie je ze?
Die vrouwen
Want het zijn geen meisjes
Daarvoor zijn ze te oud
Vrouwen
Vrouwen met rode lippen
Sigaretten en dure parfum
Hakken en bontjassen
Zie je ze nou?
soms ben ik bang
soms ben ik bang
dat kan gebeuren
meestal in bed
als ik niet kan slapen
en alles door mijn hoofd vliegt
soms ben ik bang dat als ik wakker wordt,
opeens al mijn haar weg is, en dat ik voortaan kaal door het leven moet.
soms ben ik bang dat er brand komt, en dat het niet lukt om mijn konijn mee naar buiten te nemen, en dat ie dan verbrand. of dat ik dan zelf verbrand.
soms ben ik bang dat ik opeens niks meer kan, dat alles mislukt en dat ik dan zak voor het examen.
soms ben ik bang dat de bus waar ik in zit uit de bocht vliegt, en iedereen dan bovenop mij valt, en ik er niet meer uit kan.
soms ben ik bang dat het later niet zo leuk wordt als ik denk, dat ik nooit een leuke baan zal vinden, mijn hele leven vrijgezel blijf, en een oma wordt die zinloos op de bank zit.
soms ben ik bang
dat heb je soms
het duurt maar even
en dan weet je weer, dat het vast niet zal gebeuren
dat er niks van klopt, en dat het allemaal wel goed komt
en dan ga je weer slapen
dat kan gebeuren
meestal in bed
als ik niet kan slapen
en alles door mijn hoofd vliegt
soms ben ik bang dat als ik wakker wordt,
opeens al mijn haar weg is, en dat ik voortaan kaal door het leven moet.
soms ben ik bang dat er brand komt, en dat het niet lukt om mijn konijn mee naar buiten te nemen, en dat ie dan verbrand. of dat ik dan zelf verbrand.
soms ben ik bang dat ik opeens niks meer kan, dat alles mislukt en dat ik dan zak voor het examen.
soms ben ik bang dat de bus waar ik in zit uit de bocht vliegt, en iedereen dan bovenop mij valt, en ik er niet meer uit kan.
soms ben ik bang dat het later niet zo leuk wordt als ik denk, dat ik nooit een leuke baan zal vinden, mijn hele leven vrijgezel blijf, en een oma wordt die zinloos op de bank zit.
soms ben ik bang
dat heb je soms
het duurt maar even
en dan weet je weer, dat het vast niet zal gebeuren
dat er niks van klopt, en dat het allemaal wel goed komt
en dan ga je weer slapen
tekst uit huis.
ik blaas het stof van het bedlampje,
raak het rode plakband aan om het snoertje.
schaap mag mee, natuurlijk.
ik kijk in mijn kamer. hoe het altijd was, maar niet meer zal zijn.
nooit meer zal ik hier komen, en weten dat ik thuis ben. er komen wel, ja, vaak, maar dan als logé. als logé in mijn eigen kamer. in wat mijn kamer was.
het behang ruikt muf, groene verf over het vergeelde wit. de lamp met oma's lampenkap, die scheef hangt. ik geef de tijger op de poster een kusje, die ik kocht in de dierentuin in groep 6. potloodkrassen op de muur, een stok aan het plafond die nergens voor dient, glow in the dark sterren boven het bed.
dag. dag kamer. dag huis. dag meisje dat hier woonde, droomde, danste, huilde.
ik vertrek.
ik stop de boeken in een doos. mijn kamer wacht op mij. met frisse verf, een nieuwe stoel, een eigen geur.
ik ga, tot volgende week.
raak het rode plakband aan om het snoertje.
schaap mag mee, natuurlijk.
ik kijk in mijn kamer. hoe het altijd was, maar niet meer zal zijn.
nooit meer zal ik hier komen, en weten dat ik thuis ben. er komen wel, ja, vaak, maar dan als logé. als logé in mijn eigen kamer. in wat mijn kamer was.
het behang ruikt muf, groene verf over het vergeelde wit. de lamp met oma's lampenkap, die scheef hangt. ik geef de tijger op de poster een kusje, die ik kocht in de dierentuin in groep 6. potloodkrassen op de muur, een stok aan het plafond die nergens voor dient, glow in the dark sterren boven het bed.
dag. dag kamer. dag huis. dag meisje dat hier woonde, droomde, danste, huilde.
ik vertrek.
ik stop de boeken in een doos. mijn kamer wacht op mij. met frisse verf, een nieuwe stoel, een eigen geur.
ik ga, tot volgende week.
maandag 4 januari 2010
Wat foto's van Pampussi
Sophia heeft zo haar best gedaan om alles te regelen; BEDANKT SOP! Maar helaas gaat het niet door, dus ik ben Pampi even gaan opzoeken op google, dus hier wat fototiees en links. Sop weet natuurlijk het beste hoe het eruit ziet maar ik wou weleens inspiratie opdoen door pampi op fotos te bekieken.
Links: www.pampus.org , www.pampus.nl
Links: www.pampus.org , www.pampus.nl
maandag 28 december 2009
donderdag 24 december 2009
Oneindig eeuwig 6-12-2009
Gna gna, probeer dit maar eens uit te puzzelen
Zonder dat ik weet wat er allemaal gebeurd gaat alles door alles gaat altijd en eeuwig oneindig door de mensen de wolken de vogels de fietsen ze razen en rijden en roepen me na maar ik hoor ze niet niet allemaal vele gaan verloren in het lawaai van de rest soms raak ik hierdoor in paniek dan ben ik bang dat ik te veel mis en ik de goede dingen vergeet en verlies dan begin ik ook te roepen en rennen en rijden met alle andere mee
dan na een tijdje merk ik de nutteloosheid van het aan een stuk door altijd maar verder en voort hierdoor blijf je juist steken je blijft steken in jezelf en alles om je heen je hoort niets meer niet eens de kleine beetjes je eigen geschreeuw overstemt hij trilt na in je hoofd en tenen je blijft stil staan en kijkt naar het gekrioel je kijkt naar gezichten benen armen en kleren alles is gek alles is nieuw je gaat op zoek naar een nieuw begin een plek waar je de dingen weer snapt.
En het begint weer van voor af aan.
Zonder dat ik weet wat er allemaal gebeurd gaat alles door alles gaat altijd en eeuwig oneindig door de mensen de wolken de vogels de fietsen ze razen en rijden en roepen me na maar ik hoor ze niet niet allemaal vele gaan verloren in het lawaai van de rest soms raak ik hierdoor in paniek dan ben ik bang dat ik te veel mis en ik de goede dingen vergeet en verlies dan begin ik ook te roepen en rennen en rijden met alle andere mee
dan na een tijdje merk ik de nutteloosheid van het aan een stuk door altijd maar verder en voort hierdoor blijf je juist steken je blijft steken in jezelf en alles om je heen je hoort niets meer niet eens de kleine beetjes je eigen geschreeuw overstemt hij trilt na in je hoofd en tenen je blijft stil staan en kijkt naar het gekrioel je kijkt naar gezichten benen armen en kleren alles is gek alles is nieuw je gaat op zoek naar een nieuw begin een plek waar je de dingen weer snapt.
En het begint weer van voor af aan.
donderdag 17 december 2009
chaoschoreografie
Vandaag in de repetitie gemaakt:
De chaoschoreografie! op nr. 10 van Calexico.
remember remember remember
x anna
De chaoschoreografie! op nr. 10 van Calexico.
remember remember remember
x anna
dinsdag 15 december 2009
Cool!
Hometown Glory
Ik wou dit nummer toen laten horen, maar ik had de cd niet! Ik weet niet of we nog wat doen met de stad, maar is ie alsnog! Prachtlied!
maandag 14 december 2009
Beirut
ik wilde eigenlijk alleen even de muziek aan jullie laten horen,. omdat beirut wel heel mooi is.. maar de clip is ook echt heel erg cool en inspirrerend voor een scene!
het lijkt me sowieso leuk om iets te doen met muziek in onze voorstellig.. niet dat er per se iemand hoeft te gaan doen, maar ik zie voor me dat we een soort ritmes maken met z'n allen..
kus
Bon Iver
IK vind Bon Iver heel mooi en heerlijk. Dit vind ik een van de mooiste, maar er zijn zeker nog veel andere mooie.
Dit is niet de officiële clip., die is er niet.
Dit is niet de officiële clip., die is er niet.
foto
Wel mooie foto + kunnen wij ook doen misschien, en hij pas wel bij het stukje van Lisa over het feest.
Avalon
Zoals ik al had gezegd, heb ik veel met eilanden vanwege mijn religie.
@Anna, hier stuur ik deze week nog een berichtje over
Daarbij werd ik vandaag streng aangesproken en jullie hebben gelijk, ik heb er niet veel energie in gestoken. Dit heeft ook mede een paar redenen maar dat leg ik donderdag uit. Toch laat ik jullie niet op mij zitten en pak ik jullie Hard!! :P terug met een stuke inspiratie materiaal ;) (just kidding)
Wat ik nog moet
Dit is mijn pieker lijst:
Dat heb ik laatst geleerd
Als je niet kan slapen
Maak je een pieker lijst
Alleen het woord piekeren laat je al piekeren
Als ik gewerkt heb dan kan ik moeilijk slapen
Dan klopt mijn hart te snel
en zie ik alleen maar borden en eten voor me
Daar word ik gek van
Als ik niet kan slapen
Dan pieker ik over wat ik nog moet doen
Huiswerk
Opruimen
Afspraken afzeggen
Of afspraken maken
Die jongen die ik nog moest bellen
die mail die ik nog moest beantwoorden
Die schoenen die ik nog moest terugbrengen
Als ik niet kan slapen
Gebeurd het soms dat ik gesprekken met mensen voer
En vaak lopen die gesprekken dood
En dan moet ik ze weer opnieuw voeren
opnieuw en opnieuw
En dan pieker ik....
Ik pieker ook over de liefde
Over wat ik wil
En wat ik niet kan krijgen
ook pieker ik over andere mensen
Ik pieker ook wel eens over zorgen van andere mensen
Over stomme vaders
die onredelijke dingen zeggen
Over hun familie crisissen
En dan pieker ik vervolgens over mijn eigen crisissen
En dat gaat dan maar door en door
En tussen het piekeren
kijk ik op de klok
twaalf uur, één uur, twee uur, drie uur
ga zo maar door
En dan schrik je elke keer van de tijd
Is het al zo laat?
En dan ga je weer door met piekeren
Maar als je zo'n lijst gemaakt hebt
zo'n pieker lijst
Dan weet je weer waar over je kan piekeren toch?
Nu weet ik wat ik allemaal nog moet, en nu ga ik piekeren over de vraag 'hoe'?
Ik ben benieuwd..
Want ik pieker nu al over het feit dat ik zo ga piekeren......
slaap lekker
Dat heb ik laatst geleerd
Als je niet kan slapen
Maak je een pieker lijst
Alleen het woord piekeren laat je al piekeren
Als ik gewerkt heb dan kan ik moeilijk slapen
Dan klopt mijn hart te snel
en zie ik alleen maar borden en eten voor me
Daar word ik gek van
Als ik niet kan slapen
Dan pieker ik over wat ik nog moet doen
Huiswerk
Opruimen
Afspraken afzeggen
Of afspraken maken
Die jongen die ik nog moest bellen
die mail die ik nog moest beantwoorden
Die schoenen die ik nog moest terugbrengen
Als ik niet kan slapen
Gebeurd het soms dat ik gesprekken met mensen voer
En vaak lopen die gesprekken dood
En dan moet ik ze weer opnieuw voeren
opnieuw en opnieuw
En dan pieker ik....
Ik pieker ook over de liefde
Over wat ik wil
En wat ik niet kan krijgen
ook pieker ik over andere mensen
Ik pieker ook wel eens over zorgen van andere mensen
Over stomme vaders
die onredelijke dingen zeggen
Over hun familie crisissen
En dan pieker ik vervolgens over mijn eigen crisissen
En dat gaat dan maar door en door
En tussen het piekeren
kijk ik op de klok
twaalf uur, één uur, twee uur, drie uur
ga zo maar door
En dan schrik je elke keer van de tijd
Is het al zo laat?
En dan ga je weer door met piekeren
Maar als je zo'n lijst gemaakt hebt
zo'n pieker lijst
Dan weet je weer waar over je kan piekeren toch?
Nu weet ik wat ik allemaal nog moet, en nu ga ik piekeren over de vraag 'hoe'?
Ik ben benieuwd..
Want ik pieker nu al over het feit dat ik zo ga piekeren......
slaap lekker
Feest
1 GAST
Het feest
Het feest is voorbij
Het bier is op
De krat zit vol
Klaar voor de glasbak
Wijn gemorst
Op de bank
Op de stoel
Het bed
Op de plek waar we zaten
We hebben
Gelachen
Gedronken
Gefeest
Tijd is verstreken
De muziek is op
De CD is af
De deur op slot
Nadat te gasten
Zijn weggegaan
Weg uit de roes
De roes van het feest
Het feest
Is gefeest
Dagen lang gefeest
Jaren lang gefeest
De ballonnen stuk
De taart is op
De slingers hangen al lang niet meer
Er ligt er nog 1
1 gast
1 gast op de bank
Slapend
Dronken
Niet bewust dat de tijd
De tijd is versteken
Het feest is uitgefeest
Ik ga slapen
Wachtend op te volgende dag
Want dan begint het feest
Gewoon weer opnieuw.
Het feest
Het feest is voorbij
Het bier is op
De krat zit vol
Klaar voor de glasbak
Wijn gemorst
Op de bank
Op de stoel
Het bed
Op de plek waar we zaten
We hebben
Gelachen
Gedronken
Gefeest
Tijd is verstreken
De muziek is op
De CD is af
De deur op slot
Nadat te gasten
Zijn weggegaan
Weg uit de roes
De roes van het feest
Het feest
Is gefeest
Dagen lang gefeest
Jaren lang gefeest
De ballonnen stuk
De taart is op
De slingers hangen al lang niet meer
Er ligt er nog 1
1 gast
1 gast op de bank
Slapend
Dronken
Niet bewust dat de tijd
De tijd is versteken
Het feest is uitgefeest
Ik ga slapen
Wachtend op te volgende dag
Want dan begint het feest
Gewoon weer opnieuw.
zondag 13 december 2009
Als je 17 bent
Rode hakken in het gras
chocolade taarten
goedkope aardbeien
feesten
sigaretten
barbecuen in het vondelpark
waar 17 zijn over gaat
over niet naar school willen
en rellen
uren bellen
krultangen
luizen
of vreselijke puisten
jongens
en krullen
jurken, in de wind
plakbeha’s
niet naar bed
gewoon een nachtje doorhalen
sleep is overrated
we nemen wel koffie
wat wil je als je 17 bent?
Je wilt geld hebben
mojito’s drinken, mojito’s trakteren
en allerlei andere cocktails proberen
je wilt feestjes geven
naar feestjes gaan
je wilt 18 zijn
in je eentje wonen
als in een serie leven
en hun kledingkast dragen
je wilt tijdschriften lezen
niet werken bij de Albert Heijn
je wilt een echte baan
met een echt salaris
je wilt veel vrienden en liefde
seks en een vriendje
Je wilt tieten, lange benen
en al weten wat je wilt
je wilt weten wat je wilt
wie je bent
en tegelijkertijd
leven met de dag
17 zijn gaat over
lekker eten
dromen
gras
hoge hakken
chocola
koffie
liefde
maar vooral
leven
als je 17 bent
wil je leven
Als je 17 bent
chocolade taarten
goedkope aardbeien
feesten
sigaretten
barbecuen in het vondelpark
waar 17 zijn over gaat
over niet naar school willen
en rellen
uren bellen
krultangen
luizen
of vreselijke puisten
jongens
en krullen
jurken, in de wind
plakbeha’s
niet naar bed
gewoon een nachtje doorhalen
sleep is overrated
we nemen wel koffie
wat wil je als je 17 bent?
Je wilt geld hebben
mojito’s drinken, mojito’s trakteren
en allerlei andere cocktails proberen
je wilt feestjes geven
naar feestjes gaan
je wilt 18 zijn
in je eentje wonen
als in een serie leven
en hun kledingkast dragen
je wilt tijdschriften lezen
niet werken bij de Albert Heijn
je wilt een echte baan
met een echt salaris
je wilt veel vrienden en liefde
seks en een vriendje
Je wilt tieten, lange benen
en al weten wat je wilt
je wilt weten wat je wilt
wie je bent
en tegelijkertijd
leven met de dag
17 zijn gaat over
lekker eten
dromen
gras
hoge hakken
chocola
koffie
liefde
maar vooral
leven
als je 17 bent
wil je leven
Als je 17 bent
2 opdrachten
Dag lieve allen, voor donderdag 2 opdrachten
1. Beschrijf jezelf over 15 jaar. Waar woon je? Hoe zie je er uit? Wat zijn je dromen? Wiens hand hou je vast? Etc...
2. Maak een 'wil' lijst. Schrijf minstens 25 dingen op die jij zou willen (veranderen).
Begin elke zin met: ' Ik wil..........'
plezier!
liefs Anna
Wat bedoelt ie nou?
Peter komt vandaag spelen. Hij is een tijdje geleden nieuw in de klas gekomen. Hij is ook fan van monsters, pokemon, disney figuren, wel de coole niet de stomme prinsessen en meisjes, en auto's. De bel gaat!! Ja!!! Ik ren naar de deur. Mama heeft al open gedaan. Ik sta naast mama, en Peter komt binnen met zijn mama. Peter zegt niks, terwijl de moeder van Peter heel vrolijk is. Ze tilt me op en geeft me een smak. Bleh!!! Ik ben al 8 dus waarom tilt ze me nou op? Stomme mama heeft Peter. Mama lacht, en zegt dat Peter en ik naar mijn kamer kunnen. Hij heeft een soort paard bij zich. Een paarse met een hoorn! Cool! Alleen hij heeft glitters en vleugels met felle kleuren...Ik vraag: Waarom heb je een meisjes paard bij je? Peter lacht en zegt: Omdat ik hem mooi vind en hem aan je wou laten zien. Ik kijk ernaar en denk, ach wat maakt het uit. Als we er maar niet mee gaan spelen. Ik laat Peter mijn nieuwe Mewtwo kaart zien en mijn Goofy figuurtje. Peter kijkt echter naar de Minnie Mouse knuffel, die mijn zus in mijn kamer heeft laten slingeren. Wat is dit nou? Heey, wat doe je nou? Ik sta hier.... Peter draait zich om: Cool! Hij pakt de kaart uit mijn hand en bekijkt hem. Heb je Charizard al? Nee. Peter knikt.... Zullen we gaan spelen met mijn speelgoed? Vraag ik.
We spelen al een tijdje, maar niet met elkaar. Peter heeft een basis gemaakt voor zijn stomme paard en de minnie mouse van mijn zusje. Ik heb een veel coolere basis. GI Joe is de baas en mijn pokemon zijn de soldaten. Waarom doet Peter niet gewoon met mij mee? Wil je snoep, vraag ik maar om een reactie van hem te krijgen. Hij springt op en loopt met me mee. Onze mama's zitten in de kamer en drinken koffie. Mogen we een doosje met snoepjes?
Ik heb een muur gebouwd van de verpakkingjes van de snoep. Dan zegt Peter opeens: Ik ga even bij je zusje kijken. Ben zo terug. Hij komt terug met een lelijke barbie, zet haar op een duplo blokje, en loopt weer terug naar haar kamer. Hij komt terug met mijn donald duck figuur, en vraagt of hij hem mag gebruiken voor zijn basis. Waarom? Ik wil hem gebruiken als ridder. Maar Minnie heeft een man nodig!!! roept Peter.
Ik snap er niks van. Wat wilt ie nou? Ik had gehoopt dat we oorlogje zouden spelen. Maar zijn leger is nog lang niet af!! Ik doe een tweede poging: Wanneer is je leger af? Ik krijg een blik alsof ik hem beledigd heb....Waarom zou ik een leger maken, als ik een Bjuutie Saalon maak. Tenzij je een leger schoonheidspecialisten bedoeld.
Wat denkt hij wel? Wat bedoelt ie met Bjuutie? Het gaat nergens over...Ik weet wel wat een salon is, tante linnie heeft er 1. Ik word boos en gooi mijn gele lamborgienie naar Peter! Het komt op zijn hoofd, hij schrikt en loopt huilend naar zijn moeder, mama komt boos naar me toe en vraagt waarom ik dat deed. Hij speelt niet leuk!!! Hij heeft het over een Bjuutie Salon en ik wil oorlogje spelen! Ik ben al begonnen met mijn kasteel en mijn leger staat al klaar!! Ik snap hem niet! Mama heeft een schuin lachje op der gezicht en gaat mijn kamer uit. De moeder van Peter en Peter hebben hun jas aan en ik hoor de deur dicht gaan. Ze zijn vertrokken, ik ga terug naar mijn basis. Peter heeft zijn paard laten liggen....
Ik ren buiten, op mijn sokken zal mama leuk vinden, en roep Peter: Peter je paard!! Zijn moeder stapt uit de auto en neem hem aan: Dank je wel. Ze loopt terug en ze rijden weg.
Ik loop naar binnen en loop mijn kamer in. Ik ben boos en verward. Ik wil de leeuwenkoning kijken! Als de leeuwenkoning voorbij is ben ik het hele gebeuren vergeten.
We spelen al een tijdje, maar niet met elkaar. Peter heeft een basis gemaakt voor zijn stomme paard en de minnie mouse van mijn zusje. Ik heb een veel coolere basis. GI Joe is de baas en mijn pokemon zijn de soldaten. Waarom doet Peter niet gewoon met mij mee? Wil je snoep, vraag ik maar om een reactie van hem te krijgen. Hij springt op en loopt met me mee. Onze mama's zitten in de kamer en drinken koffie. Mogen we een doosje met snoepjes?
Ik heb een muur gebouwd van de verpakkingjes van de snoep. Dan zegt Peter opeens: Ik ga even bij je zusje kijken. Ben zo terug. Hij komt terug met een lelijke barbie, zet haar op een duplo blokje, en loopt weer terug naar haar kamer. Hij komt terug met mijn donald duck figuur, en vraagt of hij hem mag gebruiken voor zijn basis. Waarom? Ik wil hem gebruiken als ridder. Maar Minnie heeft een man nodig!!! roept Peter.
Ik snap er niks van. Wat wilt ie nou? Ik had gehoopt dat we oorlogje zouden spelen. Maar zijn leger is nog lang niet af!! Ik doe een tweede poging: Wanneer is je leger af? Ik krijg een blik alsof ik hem beledigd heb....Waarom zou ik een leger maken, als ik een Bjuutie Saalon maak. Tenzij je een leger schoonheidspecialisten bedoeld.
Wat denkt hij wel? Wat bedoelt ie met Bjuutie? Het gaat nergens over...Ik weet wel wat een salon is, tante linnie heeft er 1. Ik word boos en gooi mijn gele lamborgienie naar Peter! Het komt op zijn hoofd, hij schrikt en loopt huilend naar zijn moeder, mama komt boos naar me toe en vraagt waarom ik dat deed. Hij speelt niet leuk!!! Hij heeft het over een Bjuutie Salon en ik wil oorlogje spelen! Ik ben al begonnen met mijn kasteel en mijn leger staat al klaar!! Ik snap hem niet! Mama heeft een schuin lachje op der gezicht en gaat mijn kamer uit. De moeder van Peter en Peter hebben hun jas aan en ik hoor de deur dicht gaan. Ze zijn vertrokken, ik ga terug naar mijn basis. Peter heeft zijn paard laten liggen....
Ik ren buiten, op mijn sokken zal mama leuk vinden, en roep Peter: Peter je paard!! Zijn moeder stapt uit de auto en neem hem aan: Dank je wel. Ze loopt terug en ze rijden weg.
Ik loop naar binnen en loop mijn kamer in. Ik ben boos en verward. Ik wil de leeuwenkoning kijken! Als de leeuwenkoning voorbij is ben ik het hele gebeuren vergeten.
Before I die
Misschien kunnen we de mensen die op het eiland komen ook zoiets laten doen. maar dan meer in de trant van: 'ik heb spijt van..' Ik vind polaroid art gewoon zo mooi, dus dit leek me wel wat Het is wel moeilijk om te realiseren,, het is maar een idee!
Kus
Sophia
Tjitske Jansen
hallo iedereen..
ik heb de afgelopen 2 uur 'Koerikoeloem' van Tjitske Jansen gelezen, voor nederlands. Het is echt heel erg mooi.. en gaat over haar leven, maar vooral haar jeugd. En ik denk dat we het heel goed als inspiratie kunnen gebruiken voor een scène in onze voorstelling. In haar gedichtenbundel begint ze elke alinea met 'er was' net als in sprookjes, met 'er was eens...' Alleen zij verteld dan iets uit haar jeugd wat echt gebeurd is. Vaak zijn het hele kleine details. het lijkt me heel leuk om dat ook te doen. Dat we omstebeurt een kleine tekst met 'er was..' zeggen. Ik denk dat dat een heel mooi beeld geeft. Of misschien kunnen we haar tekstsen gebruiken...
nouja.. dat was een hersenspinsel van mij op de vroege middag.. haha
tot snel! kusjes
dinsdag 8 december 2009
foto
deze foto maakte ik laatst en ik vond hem eigenlijk wel passen bij onze voorstelling, omdat de foto een soort van gevangen in jezelf zijn uitbeeld....
Ze komen 8-12-2009
Jeetje, zeg. Ik ben wel aan het schrijven geslagen
Deze lijkt me een beetje het einde van de voorstelling achtig
Ze komen
Met z'n allen
Ze komen en slepen ons mee
Weg van hier
Naar de grote onbekende wereld
Waar buiten spelen gevaarlijk is
en mannen eng zijn
Waar je altijd moet weten hoe laat het is
en moet weten wat je de volgende dag gaat doen
En de dag daarna
En de dag daarna
Je moet redelijk denken
en weten wat dat betekend
weten hoe dat moet.
En weten hoe je moet koken,
voor andere moet zorgen
voor jezelf moet zorgen
Wat het beste is om te doen in
welke situatie.
Wat goed en slecht is.
Wat je wel moet eten en niet.
Wanneer je moet stoppen
omdat het genoeg en goed is en
wanneer je net nog een stukje door moet
om dat te bereiken wat je bereiken wil.
En dat is het moeilijkste
want dan moet je eerst weten wat je bereiken wil
Je moet kiezen
Je moet bang zijn
En niet bang zijn om bang te zijn
Je moet een stap maken die je eigenlijk niet kan
Dingen doen die je eigenlijk niet wil
En altijd altijd altijd
redelijk blijven denken
en weten hoe laat het is
en oppassen
en opletten
en uitkijken
en slim zijn
en doen wat je moet doen
Daar brengen ze ons heen
Daar willen ze ons hebben
Ze duwen ons van hier
Langzaam maar zeker
Zeker gaat het gebeuren
Verzetten heeft geen zin
De grote onbekende wereld
komt en slokt ons op
We verdwijnen in de massa
We lopen door de war
En langzaam maar zeker
Zeker gaat het gebeuren
Raken we eraan gewend
We vergeten
hoe goed het was
hoe fijn
hoe onschuldig
hoe
bang we waren
voor dit moment
Deze lijkt me een beetje het einde van de voorstelling achtig
Ze komen
Met z'n allen
Ze komen en slepen ons mee
Weg van hier
Naar de grote onbekende wereld
Waar buiten spelen gevaarlijk is
en mannen eng zijn
Waar je altijd moet weten hoe laat het is
en moet weten wat je de volgende dag gaat doen
En de dag daarna
En de dag daarna
Je moet redelijk denken
en weten wat dat betekend
weten hoe dat moet.
En weten hoe je moet koken,
voor andere moet zorgen
voor jezelf moet zorgen
Wat het beste is om te doen in
welke situatie.
Wat goed en slecht is.
Wat je wel moet eten en niet.
Wanneer je moet stoppen
omdat het genoeg en goed is en
wanneer je net nog een stukje door moet
om dat te bereiken wat je bereiken wil.
En dat is het moeilijkste
want dan moet je eerst weten wat je bereiken wil
Je moet kiezen
Je moet bang zijn
En niet bang zijn om bang te zijn
Je moet een stap maken die je eigenlijk niet kan
Dingen doen die je eigenlijk niet wil
En altijd altijd altijd
redelijk blijven denken
en weten hoe laat het is
en oppassen
en opletten
en uitkijken
en slim zijn
en doen wat je moet doen
Daar brengen ze ons heen
Daar willen ze ons hebben
Ze duwen ons van hier
Langzaam maar zeker
Zeker gaat het gebeuren
Verzetten heeft geen zin
De grote onbekende wereld
komt en slokt ons op
We verdwijnen in de massa
We lopen door de war
En langzaam maar zeker
Zeker gaat het gebeuren
Raken we eraan gewend
We vergeten
hoe goed het was
hoe fijn
hoe onschuldig
hoe
bang we waren
voor dit moment
maandag 7 december 2009
zondag 6 december 2009
Noten 5-12-2009
Niet echt toepasselijk, maar ik was er wel tevreden mee.
Ik zoek
Ik zoek en zoek
En zoek
De noten zweven door de lucht
Vullen de ruimte met geluk
Ik verdrink
Er in
Ik laat mezelf erin slepen
En droom
Over de wereld
waar de noten over fluisteren
Ik droom
over het leven
waar de bomen over zingen
Mijn lichaam voelt niet van mij
Van een ander vreemd persoon
Zonder naam
Zonder leven
Alleen vol gevoel
Al het gevoel
Al het gevoel dat er bestaat
Zit in mij
Het dringt naar buiten
Het kruipt en druipt
Vervolgens loop ik over
Ik barst
Ik vloei
Ik spuit
Ik ben leeg
Hol
Kaal
Alleen
Alleen de noten
De noten hopen zich op onder mijn vel
De klanken laten me dansen
Dansen zonder gevoel
Tot alle klanken eruit zijn gedanst
De noten zijn opgegeten
Ze waren lekker
Ze waren verslavend
Ik ben weer leeg
Ik ben klaar
Ik ben klaar
Voor een nieuw verhaal
Ik zoek
Ik zoek en zoek
En zoek
De noten zweven door de lucht
Vullen de ruimte met geluk
Ik verdrink
Er in
Ik laat mezelf erin slepen
En droom
Over de wereld
waar de noten over fluisteren
Ik droom
over het leven
waar de bomen over zingen
Mijn lichaam voelt niet van mij
Van een ander vreemd persoon
Zonder naam
Zonder leven
Alleen vol gevoel
Al het gevoel
Al het gevoel dat er bestaat
Zit in mij
Het dringt naar buiten
Het kruipt en druipt
Vervolgens loop ik over
Ik barst
Ik vloei
Ik spuit
Ik ben leeg
Hol
Kaal
Alleen
Alleen de noten
De noten hopen zich op onder mijn vel
De klanken laten me dansen
Dansen zonder gevoel
Tot alle klanken eruit zijn gedanst
De noten zijn opgegeten
Ze waren lekker
Ze waren verslavend
Ik ben weer leeg
Ik ben klaar
Ik ben klaar
Voor een nieuw verhaal
woensdag 2 december 2009
het telefoongespek
opdracht:
Schrijf het telefoongesprek met iemand dat je altijd nog zou willen voeren. (in dialoogvorm).
En schrijf het telefoongesprek wat jij zou willen ontvangen.
Geinspireerd op de opdrachten van Miranda July, Learning to love you more. Kijk ook op www.learningtoloveyoumore.com
liefs Anna
dinsdag 1 december 2009
Drempel
Een drempel
een drempel die je nooit eerder bent tegengekomen
omdat je wel een omweg vond
ik dacht : die drempel
die neem ik wel een andere keer
waarom zou ik
wat maakt het uit
dom egoïstisch en naïef was ik
die drempels die je soms in je leven moet nemen
die maken je sterk
die laten je verwerken
die maken je tot wie je bent
zonder drempels zijn we leeg
donderdag ga ik een drempel over
zo'n drempel waarvan ik dacht
die neem ik wel een andere keer
een drempel die je nooit eerder bent tegengekomen
omdat je wel een omweg vond
ik dacht : die drempel
die neem ik wel een andere keer
waarom zou ik
wat maakt het uit
dom egoïstisch en naïef was ik
die drempels die je soms in je leven moet nemen
die maken je sterk
die laten je verwerken
die maken je tot wie je bent
zonder drempels zijn we leeg
donderdag ga ik een drempel over
zo'n drempel waarvan ik dacht
die neem ik wel een andere keer
Een Vrouw 1-12-2009
Er liep een vrouw op straat
Ze huilde
Ze liep snel, alsof ze haast had
En ze huilde
Ik vond haar zielig
Haar wangen rood van het frisse winterweer
Haar haar door de war van de frisse winterwind
En haar ogen vochtig
Want ze huilden
Ik vroeg me af waarom
Was er iets erg?
Of gewoon zomaar?
Soms huilen mensen gewoon zomaar
Maar niet zo vaak
Ze was snel weer uit het zicht verdwenen
Maar niet uit mijn gedachten
Ik vroeg me af hoe lang ze al huilde en
hoelang het nog nou duren
Zou er iemand zijn die haar straks zal troosten?
Die een arm om haar heen legt
Die zegt dat het goed komt
Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken
Ik hoop het.
Ze huilde
Ze liep snel, alsof ze haast had
En ze huilde
Ik vond haar zielig
Haar wangen rood van het frisse winterweer
Haar haar door de war van de frisse winterwind
En haar ogen vochtig
Want ze huilden
Ik vroeg me af waarom
Was er iets erg?
Of gewoon zomaar?
Soms huilen mensen gewoon zomaar
Maar niet zo vaak
Ze was snel weer uit het zicht verdwenen
Maar niet uit mijn gedachten
Ik vroeg me af hoe lang ze al huilde en
hoelang het nog nou duren
Zou er iemand zijn die haar straks zal troosten?
Die een arm om haar heen legt
Die zegt dat het goed komt
Dat ze zich geen zorgen hoeft te maken
Ik hoop het.
onschuld
Lieve allen,
Opdracht voor aanstaande donderdag:
Een herinnering van het moment waarop je voelde; ik verlies een beetje van mijn (kinderlijke) onschuld.
Beschrijf dit moment en stuur het op! Aanstaande donderdag gaan we ermee aan de slag op de vloer, dus: be prepared!!
liefs Anna
woensdag 25 november 2009
Make-up
Hoe ik mezelf daar aanstaar. Mijn koortswangen extra rood probeer te blossen. Mijn paarse wallen doordrengt met tranen wit probeer te camoufleren. Mijn wimpers langer, zwarter, probeer te laten lijken. Mijn lippen roder maak.
Hoe ik probeer mezelf in leven te houden. Hoe ik probeer door te leven, door te vergeten, als ik weet dat het enige wat mijn lichaam wil slapen is. Hoe ik laf probeer door te leven, hoewel mijn lichaam 'nee' schreeuwt.
Zodat ik niet in bed beland, de plek waar alleen mijn gedachten mij omringen. De plek waar het de anderen het niet zijn die die gedachten vervullen. Invullen. Inkleuren. Hun emoties, hun gedachten, niet de mijne.
Ik wil niet geconfronteerd worden met de werkelijkheid. ik wil niet slapen, niet alleen zijn, niet ongelukkig zijn. Niet erkennen dat dat is wat ik ben, Ongelukkig.
Ik smeer er iets overheen. Een kleurtje, om het mooi te laten lijken. Om de werkelijkheid niet te hoeven laten zien kleur ik mezelf in. Zoals de anderen dat ook doen, dat inkleuren.
Hoe ik probeer mezelf in leven te houden. Hoe ik probeer door te leven, door te vergeten, als ik weet dat het enige wat mijn lichaam wil slapen is. Hoe ik laf probeer door te leven, hoewel mijn lichaam 'nee' schreeuwt.
Zodat ik niet in bed beland, de plek waar alleen mijn gedachten mij omringen. De plek waar het de anderen het niet zijn die die gedachten vervullen. Invullen. Inkleuren. Hun emoties, hun gedachten, niet de mijne.
Ik wil niet geconfronteerd worden met de werkelijkheid. ik wil niet slapen, niet alleen zijn, niet ongelukkig zijn. Niet erkennen dat dat is wat ik ben, Ongelukkig.
Ik smeer er iets overheen. Een kleurtje, om het mooi te laten lijken. Om de werkelijkheid niet te hoeven laten zien kleur ik mezelf in. Zoals de anderen dat ook doen, dat inkleuren.
Soms dan nodig ik mezelf uit.....
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om bij een groep te horen, zonder dat ik weet of de groep me wel mag.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om met A & B naar de film te gaan, als een soort derde wiel.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf uit om te gaan kaarten met de groep van me pa, ondanks dat ik er heel slecht in ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om mee uit te gaan ook al weet ik dat ik niet gewenst ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om te dansen in het wild met de andere dronken gasten, die me toch niet meer kunnen herinerren.
Maar meestal nodig ik mezelf niet uit. Ik ga dan gewoon me eigen gang, ik zie dan mensen staren en weet dat ze zich afvragen: Wat is er met hem?
Maar ik ben dan thuis, in mijn wereld, waar ik als kind eigenlijk al in woon. Vol met mijn normen & waarden, mijn regels, mijn volk, mijn behoeften en mijn vrienden. Maar ik weet ook wel dat dit niet altijd kan, dus nodig ik mezelf uit als niemand anders dat doet.
Maar stiekem hoop je toch wel dat iemand jou een keer uitnodigd en je de deuren kan sluiten van mijn wereld. 1 Dag.
mezelf om bij een groep te horen, zonder dat ik weet of de groep me wel mag.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om met A & B naar de film te gaan, als een soort derde wiel.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf uit om te gaan kaarten met de groep van me pa, ondanks dat ik er heel slecht in ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om mee uit te gaan ook al weet ik dat ik niet gewenst ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om te dansen in het wild met de andere dronken gasten, die me toch niet meer kunnen herinerren.
Maar meestal nodig ik mezelf niet uit. Ik ga dan gewoon me eigen gang, ik zie dan mensen staren en weet dat ze zich afvragen: Wat is er met hem?
Maar ik ben dan thuis, in mijn wereld, waar ik als kind eigenlijk al in woon. Vol met mijn normen & waarden, mijn regels, mijn volk, mijn behoeften en mijn vrienden. Maar ik weet ook wel dat dit niet altijd kan, dus nodig ik mezelf uit als niemand anders dat doet.
Maar stiekem hoop je toch wel dat iemand jou een keer uitnodigd en je de deuren kan sluiten van mijn wereld. 1 Dag.
zondag 22 november 2009
kabinet k
Twee choreografen Joke Laureyns & Kwint Manshoven vormen samen het gezelschap Kabinet k. Ze maken prachtige voorstellingen, bezoek hun site eens.
http://www.kabinetk.be
De nieuwste voorstelling heet Unfold en speelt 15 januari in de Krakeling. Aanrader!!!
Kijk ook voor meer info op de site van de Kopergietery
http://www.kopergietery.be
vrijdag 20 november 2009
donderdag 19 november 2009
Twee Tranen 18-11-2009 (ja nog één)
Ik wachtte
Ik weet niet waarop
Ik wou niet wachten
Ik wachtte
Ik weet niet waarom
Ik wou niet wachten
Maar ik zat op een bankje
En ik wachtte
Ik dwong mezelf niet steeds
Naar achteren te kijken
Hopend dat degene op wie ik
Wachtte langs zou fietsen
Ik keek naar de wolken
Ze gingen snel en maakte figuren
Er waren geen sterren te zien
Ik was blij te merken dat ik nog gevoel had
Er ontstond kippenbel door de
Koude wind die door mijn jas ging
Er waren twee tranen
Uit ieder oog één
Niet echt om een reden
Gewoon omdat ik er even zin in had
Het water was woest door de storm
Zelfs toen er een bootje voorbij kwam
Was er een sprankeltje hoop dat daar
Degene in zat op wie ik wachtte
Maar ik was dom en schaamde met voor mijn gedachte
Het was donker
Enkel het licht van de lantarenpaal naast me
En zag niemand in het bootje
Ik ademde in
De lucht van koud
Ik vond dat ik op moest staan
Ik wou niet wachten
Dus stond ik op
Ik stak de straat over
En weer kijkend
Automatisch kijkend
Of ik diegene zag
Maar er waren nauwelijks mensen
Alleen normale elke dag mensen
Ik vond dat ik veel te veel dacht
Ik besloot minder te denken
Dit lukte echter niet
Bij de huisdeur bleef ik staan
Ik keek naar de tuin en de wolken
Het lichtje in de tuin was niet aangegaan
Toen ik weg ging deed hij het nog wel
De deur ging zwaar open
Ik zei de wild zwiepende bomen en snel
Drijvende wolken zachtjes welterusten
Toen ik wachtte bij de lift keek ik naar mijn voeten
Op dat moment wist ik even waarop ik wachtte
Maar ik werd er niet gelukkig van
Ik de lift keek ik weer naar mijn voeten
En wiebelde met mijn tenen
12 seconden
Het was de eerste keer in mijn leven dat
Ik dat geteld had
12 seconden
Van de begane grond tot 2 hoog
Ik voel me moe en wil slapen
Misschien wel moe van het wachten
Of gewoon omdat daarom
Ik weet niet waarop
Ik wou niet wachten
Ik wachtte
Ik weet niet waarom
Ik wou niet wachten
Maar ik zat op een bankje
En ik wachtte
Ik dwong mezelf niet steeds
Naar achteren te kijken
Hopend dat degene op wie ik
Wachtte langs zou fietsen
Ik keek naar de wolken
Ze gingen snel en maakte figuren
Er waren geen sterren te zien
Ik was blij te merken dat ik nog gevoel had
Er ontstond kippenbel door de
Koude wind die door mijn jas ging
Er waren twee tranen
Uit ieder oog één
Niet echt om een reden
Gewoon omdat ik er even zin in had
Het water was woest door de storm
Zelfs toen er een bootje voorbij kwam
Was er een sprankeltje hoop dat daar
Degene in zat op wie ik wachtte
Maar ik was dom en schaamde met voor mijn gedachte
Het was donker
Enkel het licht van de lantarenpaal naast me
En zag niemand in het bootje
Ik ademde in
De lucht van koud
Ik vond dat ik op moest staan
Ik wou niet wachten
Dus stond ik op
Ik stak de straat over
En weer kijkend
Automatisch kijkend
Of ik diegene zag
Maar er waren nauwelijks mensen
Alleen normale elke dag mensen
Ik vond dat ik veel te veel dacht
Ik besloot minder te denken
Dit lukte echter niet
Bij de huisdeur bleef ik staan
Ik keek naar de tuin en de wolken
Het lichtje in de tuin was niet aangegaan
Toen ik weg ging deed hij het nog wel
De deur ging zwaar open
Ik zei de wild zwiepende bomen en snel
Drijvende wolken zachtjes welterusten
Toen ik wachtte bij de lift keek ik naar mijn voeten
Op dat moment wist ik even waarop ik wachtte
Maar ik werd er niet gelukkig van
Ik de lift keek ik weer naar mijn voeten
En wiebelde met mijn tenen
12 seconden
Het was de eerste keer in mijn leven dat
Ik dat geteld had
12 seconden
Van de begane grond tot 2 hoog
Ik voel me moe en wil slapen
Misschien wel moe van het wachten
Of gewoon omdat daarom
teksten
ik weet het. misschien zijn er teveel teksten. en waarschijnlijk kan lang niet alles gebruikt worden, maar de woorden blijven maar komen.. en het is vaak wel (naar mijn mening) bruikbaar materiaal. dus hier volgen nog een aantal teksten.
deze tekst lijkt me mooi door twee mensen tegelijkertijd gezegd te worden.
hou me vast laat met los
hou me vast laat met los
omring me vergroot me
bescherm me vermooi me
verberg me verwerp me
help me help me
red me red me
werp me werp me
hou me vast laat me los
hou me vast laat me los
doe het niet
ik weet wel dat je het goed bedoeld
ik weet wel dat je lief probeert te zijn
als je s'avonds vroeger thuis komt
als je koekjes aan me voert
als je m'n haren probeert te borstelen
als je me vast probeert te houden
ik weet wel dat je het goed bedoeld
k weet wel dat je lief probeert te zijn
als je je zorgen maakt
zorgen om school
zorgen om tranen
zorgen om slaapgebrek
zorgen om liefde
zorgen om huiswerk
zorgen om morgen
maar doe het niet
doe het alsjeblieft niet
je helpt me er niet mee
ik stap zelf wel over dat randje
ik stap zelf wel over het randje
bang
ik ben bang
bang voor wat er komen gaat
bang om vooruit te kijken
verder te gaan
ik wil stil bijven staan
niet verder gaan
stil blijven staan
tussen de dons en de kusjes
niet nadenken
niet nadenken over wat er gebeuren gaat
ik ben bang
bang voor wat er komen gaat
bang om vooruit te kijken
verder te gaan
woensdag 18 november 2009
Leven
Soms weet ik niet of ik al leef
wanneer het leven begint
of je eigenlijk wel ooit leeft
Moet je altijd leven?
Moet je altijd maar voelen?
Altijd maar voelen dat je leeft?
Wanneer begint het leven
kan ik al leven
als ik nog niet over het randje ben?
kan ik al leven
ookal heb ik het gevoel
dat mijn leven nog niet begonnen is?
Soms weet ik niet of ik al leef
dance or die...weird filmpje
even een heel ander soort filmpje, ik weet niet of het nou echt bruikbaar inspiratiemateriaal is, maar ik zet het er maar gewoon op...op sommige momenten is het een heel bizar teletubbie/foute sciene fiction/dragonball z-fantasyworld-sfeertje (vooral aan het einde)...lekker heel fout en absurd :P
zondag 15 november 2009
Teksten
Volle teugen 8-10-2009
Ik leef
Ik leef op de wereld
Ik leef in mijn stad
Ik leef in mijn lijf
Ik leef
Op volle toeren
Op 45 toeren
Zo hard als ik maar kan
En
Ik geniet
Ik geniet van dat leven
Dat leven op volle toeren
Ik geniet van dat leven
op volle toeren met volle teugen
Ik adem hem in
Heel diep
Ik voel hem stromen
Door mijn aderen, mijn tenen,
Mijn longen, mijn hart
Dat leven
Ik voel hem
Ik houd hem vast
Ik geniet ervan
Er over 8-10-2009
Het is wel een beetje eng. Een soort van donker,
Maar tegelijk heel licht.
Eng donker. Eng licht.
Ik kan niet goed inschatten hoe groot de stap moet zijn.
Enorm of juist heel klein?
En dan?
Ben ik daar dan alleen?
Of zijn er anderen om me heen?
Anderen die weten wat er gaat gebeuren?
Anderen die ook net die stap hebben gezet, of juist al weer heel lang geleden?
En dan?
Waar ga ik dan naar toe?
Terug kan niet meer.
Dus dan moet ik waarschijnlijk maar vooruit.
Of links of rechts.
Kan dat ook?
Maar in ieder geval niet meer terug,
Want ik ben dan al over het randje.
Later vroeger 22-4-2009
Als het leven je kust
En alles is goed.
Denk dan eens aan toen.
Het lachen, het huilen
Het leven te saam.
Hoe de bloesem in
de bomen zong over de zon.
Hoe de blaadjes in vlogen in
het wiegen van de wind.
Het heerlijke dromen.
Het zoeken naar geluk.
Terwijl de sterren vielen in
het holst van de nacht.
Ik leef
Ik leef op de wereld
Ik leef in mijn stad
Ik leef in mijn lijf
Ik leef
Op volle toeren
Op 45 toeren
Zo hard als ik maar kan
En
Ik geniet
Ik geniet van dat leven
Dat leven op volle toeren
Ik geniet van dat leven
op volle toeren met volle teugen
Ik adem hem in
Heel diep
Ik voel hem stromen
Door mijn aderen, mijn tenen,
Mijn longen, mijn hart
Dat leven
Ik voel hem
Ik houd hem vast
Ik geniet ervan
Er over 8-10-2009
Het is wel een beetje eng. Een soort van donker,
Maar tegelijk heel licht.
Eng donker. Eng licht.
Ik kan niet goed inschatten hoe groot de stap moet zijn.
Enorm of juist heel klein?
En dan?
Ben ik daar dan alleen?
Of zijn er anderen om me heen?
Anderen die weten wat er gaat gebeuren?
Anderen die ook net die stap hebben gezet, of juist al weer heel lang geleden?
En dan?
Waar ga ik dan naar toe?
Terug kan niet meer.
Dus dan moet ik waarschijnlijk maar vooruit.
Of links of rechts.
Kan dat ook?
Maar in ieder geval niet meer terug,
Want ik ben dan al over het randje.
Later vroeger 22-4-2009
Als het leven je kust
En alles is goed.
Denk dan eens aan toen.
Het lachen, het huilen
Het leven te saam.
Hoe de bloesem in
de bomen zong over de zon.
Hoe de blaadjes in vlogen in
het wiegen van de wind.
Het heerlijke dromen.
Het zoeken naar geluk.
Terwijl de sterren vielen in
het holst van de nacht.
Op de koude badkamervloer
Op de koude badkamervloer
met een hete douche
over mijn bleke rug
knieën opgetrokken
ik druk mijn benen
stevig tegen mijn naakte lijf aan
ik huil
de warme douche
neemt mijn tranen mee
over mijn lichaam
langs mijn benen
langs mijn tenen
het vieze putje in
mijn kin op mijn knieën
mijn haar in slierten langs mijn hoofd
huil ik
van de moeheid
van de kou
over mezelf
over de toekomst
over vandaag
ik hoop dat het warme water
mijn verdriet wegspoelt
maar ik blijf maar huilen
de druppels blijven maar komen
ik wil zo graag opstaan
mezelf bij elkaar rapen
een kusje geven op de wang
mijn tranen afvegen
aan een zachte handdoek
maar ik blijf maar zitten
op de koude badkamervloer
ik wil opstaan en tegelijkertijd
zo ontzettend graag blijven zitten
ik wil verandering en tegelijkertijd
ben ik daar zo ontzettend bang voor
ik wil verder gaan met leven
maar ook voor altijd stil staan
Ik wil mezelf laten zien
maar ook zo graag verstoppen
Ik wil mijn vleugels uitslaan
maar ik ben bang
bang voor vandaag
bang voor morgen
bang voor alles wat er achter het randje ligt
nu ga ik opstaan
veeg de zoute tranen
van mijn natte gezicht
en til mijn zware lijf
van de koude badkamervloer
met een hete douche
over mijn bleke rug
knieën opgetrokken
ik druk mijn benen
stevig tegen mijn naakte lijf aan
ik huil
de warme douche
neemt mijn tranen mee
over mijn lichaam
langs mijn benen
langs mijn tenen
het vieze putje in
mijn kin op mijn knieën
mijn haar in slierten langs mijn hoofd
huil ik
van de moeheid
van de kou
over mezelf
over de toekomst
over vandaag
ik hoop dat het warme water
mijn verdriet wegspoelt
maar ik blijf maar huilen
de druppels blijven maar komen
ik wil zo graag opstaan
mezelf bij elkaar rapen
een kusje geven op de wang
mijn tranen afvegen
aan een zachte handdoek
maar ik blijf maar zitten
op de koude badkamervloer
ik wil opstaan en tegelijkertijd
zo ontzettend graag blijven zitten
ik wil verandering en tegelijkertijd
ben ik daar zo ontzettend bang voor
ik wil verder gaan met leven
maar ook voor altijd stil staan
Ik wil mezelf laten zien
maar ook zo graag verstoppen
Ik wil mijn vleugels uitslaan
maar ik ben bang
bang voor vandaag
bang voor morgen
bang voor alles wat er achter het randje ligt
nu ga ik opstaan
veeg de zoute tranen
van mijn natte gezicht
en til mijn zware lijf
van de koude badkamervloer
Ik was altijd al zo
dat ik avonturen wilde beleven
altijd op zoeknaar liefde
leven
geluk
en meer van dat soort dingen
ik hoopte elke dag
elke dag weer
dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren
maar dat gebeurde niet
elke dag poetste ik mijn tanden
met warm water
en ging ik naar school
moe van het niet veranderen
totdat ik groeide
ik groeide
en groeide
en nu
Ik ben wie ik ben
wat ik dacht dat ik was
wat ik dacht dat ik zou zijn
niet getrouwd
maar hopeloos gelukkig
verliefd
dat ik avonturen wilde beleven
altijd op zoeknaar liefde
leven
geluk
en meer van dat soort dingen
ik hoopte elke dag
elke dag weer
dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren
maar dat gebeurde niet
elke dag poetste ik mijn tanden
met warm water
en ging ik naar school
moe van het niet veranderen
totdat ik groeide
ik groeide
en groeide
en nu
Ik ben wie ik ben
wat ik dacht dat ik was
wat ik dacht dat ik zou zijn
niet getrouwd
maar hopeloos gelukkig
verliefd
zaterdag 14 november 2009
Inspiratie teksten
Meisje.
Ze staat
Ze staat in het midden van de stad
Ze staat in het midden van de dag
Ze staat in het midden van haar leven
Ze staat nog steeds
Weet niet of ze
Voor of achter moet
Stil
Stil in het leven
Zij is stil
Staat stil
Maar de rest niet
De stad maakt lawaai
De stad beweegt
De stad explodeert
Maar zij…
Zij is een bom
Die niet kan ontploffen
Gestopt door het leven
Ze durft niet
Ze heeft angst
Die moet ze overwinnen
Ze moet vechten
Vechten met de stad
Het lawaai
Met zichzelf
Tegen alles
Of met alles mee
Met de stad met het geluid
Meedoen met lachen
Meedoen met toeteren in het verkeer
Maar ze durft niet
Ze durft niet te ontploffen
De stap te zetten
De schreeuw te beginnen
Haar leven voort te zetten
De bom
Ze is ontmanteld.
vrijdag 13 november 2009
tekstje over een rivier
een rivier stroomt
langs de wei met koeien
door het bos met brandnetels
onder de brug door
waar dronken mannen vanaf hebben gepist
er vaarden grote boten op de rivier
en eroverheen het viaduct
met duizenden auto's
elke dag
een zijtakje stroomde langs het dorpje
waar een man zijn grootste vis ving
hij heeft de foto ingelijst
en in de bocht leerde een meisje zwemmen
de rivier stroomde
met duizend takjes
duizend stroompjes
allemaal naar de zee
langs de wei met koeien
door het bos met brandnetels
onder de brug door
waar dronken mannen vanaf hebben gepist
er vaarden grote boten op de rivier
en eroverheen het viaduct
met duizenden auto's
elke dag
een zijtakje stroomde langs het dorpje
waar een man zijn grootste vis ving
hij heeft de foto ingelijst
en in de bocht leerde een meisje zwemmen
de rivier stroomde
met duizend takjes
duizend stroompjes
allemaal naar de zee
woensdag 11 november 2009
inspiratie liedje: lady-regina spektor
http://www.youtube.com/watch?v=80ZhVqFUwA0 de link voor als het filmpje niet werkt.
de tekst staat er ook bij.
Die Romareisen
Ik was laatst oppassen en weer vond ik een boek vol prachtige foto's.
Het waren foto's van zigeuners, Roma's
Hier zijn er een paar. Maar er zijn nog veel meer mooie.
Ze passen misschien niet heel goed in ons thema, maar het zijn prachtige foto's.
De Fotograaf is Joakim Eskildsen en de fotoserie heet: Die Romareisen
http://www.joakimeskildsen.com/default.asp?Action=Menu&Item=99
Het waren foto's van zigeuners, Roma's
Hier zijn er een paar. Maar er zijn nog veel meer mooie.
Ze passen misschien niet heel goed in ons thema, maar het zijn prachtige foto's.
De Fotograaf is Joakim Eskildsen en de fotoserie heet: Die Romareisen
http://www.joakimeskildsen.com/default.asp?Action=Menu&Item=99
ik denk...
Wil jij weten wat ik denk?
Wil jij weten wat er nu door mijn hoofd gaat?
Ja?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Geen twijfels?
Geen 'misschien niet'?
Wil je elke letter horen die in mijn hoofd zit?
En welke woorden deze letters vormen?
En welke zinnen deze woorden?
Moet ik de beelden bijschrijven die ik voor me zie?
De sfeer, de kleuren, de geluiden?
Zal ik vertellen wat ik net heb gedaan?
Wat ik daar van vond?
Wat ik straks zal gaan doen?
En of ik daar zin in heb of niet?
Of ik honger heb of dorst?
En of ik dan zin heb ik thee, koffie, limonade, cola of gewoon een glaasje water?
Alles?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Elke in?
En elke out?
Elke puntje op elke i?
Echt?
Geen ‘ik weet het niet zeker’ ?
Geen ‘nou liever eigenlijk niet’?
Ja?
Nou, vooruit dan maar.
Wil jij weten wat er nu door mijn hoofd gaat?
Ja?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Geen twijfels?
Geen 'misschien niet'?
Wil je elke letter horen die in mijn hoofd zit?
En welke woorden deze letters vormen?
En welke zinnen deze woorden?
Moet ik de beelden bijschrijven die ik voor me zie?
De sfeer, de kleuren, de geluiden?
Zal ik vertellen wat ik net heb gedaan?
Wat ik daar van vond?
Wat ik straks zal gaan doen?
En of ik daar zin in heb of niet?
Of ik honger heb of dorst?
En of ik dan zin heb ik thee, koffie, limonade, cola of gewoon een glaasje water?
Alles?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Elke in?
En elke out?
Elke puntje op elke i?
Echt?
Geen ‘ik weet het niet zeker’ ?
Geen ‘nou liever eigenlijk niet’?
Ja?
Nou, vooruit dan maar.
dinsdag 10 november 2009
inspiratiemateriaal
afbeelding van Sally MannLieve bloggers,
die sigaretten
dat weten we nou wel
INSPIRATIE materiaal
daar ben ik benieuwd naar!!!!
alvast dank
Anna
maandag 9 november 2009
Ook mannen kunnen roken
Als we perse iets met die rokende meisjes gaan doen, waar zijn de jongens dan?
donderdag 5 november 2009
opdracht voor iedereen
Opdracht:
Geef antwoorden op de volgende vragen:
* Waar moet de voorstelling voor jou over gaan? * En hoe zie je dat in beeld & taal voor je?
* Wat voor een rol speelt het eiland pampus voor jou binnen het concept 'Op 't randje'.
* Wat willen we ons publiek vertellen door ze mee te nemen naar een eiland?
Ik ben benieuwd naar jullie ideeen!! Stuur ze op voor volgende week donderdag.
Prachtige teksten trouwens meiden!
* Anna
woensdag 4 november 2009
Wat 4-11-2009
Ik ben het niet.
Niet nu.
Nu niet.
Niet echt.
Ik voel me leeg.
Zonder inhoud.
Alleen watten.
En woorden.
Maar niet mijn woorden.
Ze maken geen deel uit van zinnen.
Eenzame woorden.
Zonder punt.
Zonder hoofdletter.
Het zijn woorden van een vreemde.
Ver weg.
Een onbekende.
Een onbekend vreemd persoon.
Misschien heeft ie wel een snor.
Niet nu.
Nu niet.
Niet echt.
Ik voel me leeg.
Zonder inhoud.
Alleen watten.
En woorden.
Maar niet mijn woorden.
Ze maken geen deel uit van zinnen.
Eenzame woorden.
Zonder punt.
Zonder hoofdletter.
Het zijn woorden van een vreemde.
Ver weg.
Een onbekende.
Een onbekend vreemd persoon.
Misschien heeft ie wel een snor.
Missen 4-1-2009
Ik ben slecht in dingen missen.
Ik weet niet hoe het komt,
maar het lukt gewoon niet.
Ik kan ook nooit goed een gezicht voor me zien.
Hoe goed ik iemand ook ken.
Hoe vaak ik ook elke detail van iemands gezicht heb bekeken.
Ik kan dan vaak ook wel het gezicht in delen voor me zien.
De ogen, de mond, een klein moedervlekje naast de neus.
Maar nooit het geheel.
Missen.
Ik denk wel dat ik weet hoe het is.
Dat ik snap hoe het voelt.
Maar ik heb gewoon het gevoel dat ik het nog nooit écht heb meegemaakt.
Ik heb nog nooit kunnen zeggen:
‘Ik mis je.’
En dat ik het dan echt meende.
Dat elke molecuul van mijn lichaam het voelde.
Stom, vind ik dat.
Als je iemand mist is dat immers een teken van echte liefde.
En wat is er nou mooier dan dat?
Dat je echt van iemand houd
en geen dag zonder hem of haar kan.
Dat je iemand nooit meer zal vergeten.
Maar het is ook wel weer handig.
Makkelijk.
Geen nachten lang gehuil.
Geen eindeloos dure telefoongesprekken.
Niet het gevoel dat een deel van je hart eruit is gescheurd.
Ja, soms is het wel makkelijk.
Ik vraag me af of ik het nog zal leren.
Of ik iemand tegen zal komen die ik echt zal missen.
Dat ik kan huilen en fluisteren ‘ikmisje’ en dat ik dan wat voel.
Echt wat voel.
Ik heel mijn lichaam.
Zoals in boeken.
Ik denk wel dat dat nog gaat gebeuren.
Maar ik weet eigenlijk helemaal niet zeker of ik dat wel wil.
Missen is mooi.
Maar eigenlijk best wel gewoon kut.
Eigenlijk.
Ik weet niet hoe het komt,
maar het lukt gewoon niet.
Ik kan ook nooit goed een gezicht voor me zien.
Hoe goed ik iemand ook ken.
Hoe vaak ik ook elke detail van iemands gezicht heb bekeken.
Ik kan dan vaak ook wel het gezicht in delen voor me zien.
De ogen, de mond, een klein moedervlekje naast de neus.
Maar nooit het geheel.
Missen.
Ik denk wel dat ik weet hoe het is.
Dat ik snap hoe het voelt.
Maar ik heb gewoon het gevoel dat ik het nog nooit écht heb meegemaakt.
Ik heb nog nooit kunnen zeggen:
‘Ik mis je.’
En dat ik het dan echt meende.
Dat elke molecuul van mijn lichaam het voelde.
Stom, vind ik dat.
Als je iemand mist is dat immers een teken van echte liefde.
En wat is er nou mooier dan dat?
Dat je echt van iemand houd
en geen dag zonder hem of haar kan.
Dat je iemand nooit meer zal vergeten.
Maar het is ook wel weer handig.
Makkelijk.
Geen nachten lang gehuil.
Geen eindeloos dure telefoongesprekken.
Niet het gevoel dat een deel van je hart eruit is gescheurd.
Ja, soms is het wel makkelijk.
Ik vraag me af of ik het nog zal leren.
Of ik iemand tegen zal komen die ik echt zal missen.
Dat ik kan huilen en fluisteren ‘ikmisje’ en dat ik dan wat voel.
Echt wat voel.
Ik heel mijn lichaam.
Zoals in boeken.
Ik denk wel dat dat nog gaat gebeuren.
Maar ik weet eigenlijk helemaal niet zeker of ik dat wel wil.
Missen is mooi.
Maar eigenlijk best wel gewoon kut.
Eigenlijk.
Abonneren op:
Posts (Atom)