Make-up

Hoe ik mezelf daar aanstaar. Mijn koortswangen extra rood probeer te blossen. Mijn paarse wallen doordrengt met tranen wit probeer te camoufleren. Mijn wimpers langer, zwarter, probeer te laten lijken. Mijn lippen roder maak.
Hoe ik probeer mezelf in leven te houden. Hoe ik probeer door te leven, door te vergeten, als ik weet dat het enige wat mijn lichaam wil slapen is. Hoe ik laf probeer door te leven, hoewel mijn lichaam 'nee' schreeuwt.

Zodat ik niet in bed beland, de plek waar alleen mijn gedachten mij omringen. De plek waar het de anderen het niet zijn die die gedachten vervullen. Invullen. Inkleuren. Hun emoties, hun gedachten, niet de mijne.

Ik wil niet geconfronteerd worden met de werkelijkheid. ik wil niet slapen, niet alleen zijn, niet ongelukkig zijn. Niet erkennen dat dat is wat ik ben, Ongelukkig.
Ik smeer er iets overheen. Een kleurtje, om het mooi te laten lijken. Om de werkelijkheid niet te hoeven laten zien kleur ik mezelf in. Zoals de anderen dat ook doen, dat inkleuren.

Soms dan nodig ik mezelf uit.....

Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om bij een groep te horen, zonder dat ik weet of de groep me wel mag.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om met A & B naar de film te gaan, als een soort derde wiel.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf uit om te gaan kaarten met de groep van me pa, ondanks dat ik er heel slecht in ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om mee uit te gaan ook al weet ik dat ik niet gewenst ben.
Soms dan nodig ik mezelf uit,
mezelf om te dansen in het wild met de andere dronken gasten, die me toch niet meer kunnen herinerren.

Maar meestal nodig ik mezelf niet uit. Ik ga dan gewoon me eigen gang, ik zie dan mensen staren en weet dat ze zich afvragen: Wat is er met hem?
Maar ik ben dan thuis, in mijn wereld, waar ik als kind eigenlijk al in woon. Vol met mijn normen & waarden, mijn regels, mijn volk, mijn behoeften en mijn vrienden. Maar ik weet ook wel dat dit niet altijd kan, dus nodig ik mezelf uit als niemand anders dat doet.

Maar stiekem hoop je toch wel dat iemand jou een keer uitnodigd en je de deuren kan sluiten van mijn wereld. 1 Dag.

Wonderland, Wonderland, It's Beautiful.

Simply Red - Wonderland

kabinet k

Twee choreografen Joke Laureyns & Kwint Manshoven vormen samen het gezelschap Kabinet k. Ze maken prachtige voorstellingen, bezoek hun site eens.

http://www.kabinetk.be

De nieuwste voorstelling heet Unfold en speelt 15 januari in de Krakeling. Aanrader!!!

Kijk ook voor meer info op de site van de Kopergietery

http://www.kopergietery.be

Pan's Labirinth

Twee Tranen 18-11-2009 (ja nog één)

Ik wachtte
Ik weet niet waarop
Ik wou niet wachten
Ik wachtte
Ik weet niet waarom
Ik wou niet wachten
Maar ik zat op een bankje
En ik wachtte
Ik dwong mezelf niet steeds
Naar achteren te kijken
Hopend dat degene op wie ik
Wachtte langs zou fietsen
Ik keek naar de wolken
Ze gingen snel en maakte figuren
Er waren geen sterren te zien
Ik was blij te merken dat ik nog gevoel had
Er ontstond kippenbel door de
Koude wind die door mijn jas ging
Er waren twee tranen
Uit ieder oog één
Niet echt om een reden
Gewoon omdat ik er even zin in had
Het water was woest door de storm
Zelfs toen er een bootje voorbij kwam
Was er een sprankeltje hoop dat daar
Degene in zat op wie ik wachtte
Maar ik was dom en schaamde met voor mijn gedachte
Het was donker
Enkel het licht van de lantarenpaal naast me
En zag niemand in het bootje
Ik ademde in
De lucht van koud
Ik vond dat ik op moest staan
Ik wou niet wachten
Dus stond ik op
Ik stak de straat over
En weer kijkend
Automatisch kijkend
Of ik diegene zag
Maar er waren nauwelijks mensen
Alleen normale elke dag mensen
Ik vond dat ik veel te veel dacht
Ik besloot minder te denken
Dit lukte echter niet
Bij de huisdeur bleef ik staan
Ik keek naar de tuin en de wolken
Het lichtje in de tuin was niet aangegaan
Toen ik weg ging deed hij het nog wel
De deur ging zwaar open
Ik zei de wild zwiepende bomen en snel
Drijvende wolken zachtjes welterusten
Toen ik wachtte bij de lift keek ik naar mijn voeten
Op dat moment wist ik even waarop ik wachtte
Maar ik werd er niet gelukkig van
Ik de lift keek ik weer naar mijn voeten
En wiebelde met mijn tenen
12 seconden
Het was de eerste keer in mijn leven dat
Ik dat geteld had
12 seconden
Van de begane grond tot 2 hoog
Ik voel me moe en wil slapen
Misschien wel moe van het wachten
Of gewoon omdat daarom

teksten

ik weet het. misschien zijn er teveel teksten. en waarschijnlijk kan lang niet alles gebruikt worden, maar de woorden blijven maar komen.. en het is vaak wel (naar mijn mening) bruikbaar materiaal. dus hier volgen nog een aantal teksten.

deze tekst lijkt me mooi door twee mensen tegelijkertijd gezegd te worden.

hou me vast laat met los

hou me vast laat met los

omring me vergroot me

bescherm me vermooi me

verberg me verwerp me

help me help me

red me red me

werp me werp me

hou me vast laat me los

hou me vast laat me los

doe het niet

ik weet wel dat je het goed bedoeld

ik weet wel dat je lief probeert te zijn

als je s'avonds vroeger thuis komt

als je koekjes aan me voert

als je m'n haren probeert te borstelen

als je me vast probeert te houden

ik weet wel dat je het goed bedoeld

k weet wel dat je lief probeert te zijn

als je je zorgen maakt

zorgen om school

zorgen om tranen

zorgen om slaapgebrek

zorgen om liefde

zorgen om huiswerk

zorgen om morgen

maar doe het niet

doe het alsjeblieft niet

je helpt me er niet mee

ik stap zelf wel over dat randje

ik stap zelf wel over het randje

bang

ik ben bang

bang voor wat er komen gaat

bang om vooruit te kijken

verder te gaan

ik wil stil bijven staan

niet verder gaan

stil blijven staan

tussen de dons en de kusjes

niet nadenken

niet nadenken over wat er gebeuren gaat

ik ben bang

bang voor wat er komen gaat

bang om vooruit te kijken

verder te gaan

Leven

Soms weet ik niet of ik al leef

wanneer het leven begint

of je eigenlijk wel ooit leeft

Moet je altijd leven?

Moet je altijd maar voelen?

Altijd maar voelen dat je leeft?

Wanneer begint het leven

kan ik al leven

als ik nog niet over het randje ben?

kan ik al leven

ookal heb ik het gevoel

dat mijn leven nog niet begonnen is?

Soms weet ik niet of ik al leef

dance or die...weird filmpje

even een heel ander soort filmpje, ik weet niet of het nou echt bruikbaar inspiratiemateriaal is, maar ik zet het er maar gewoon op...op sommige momenten is het een heel bizar teletubbie/foute sciene fiction/dragonball z-fantasyworld-sfeertje (vooral aan het einde)...lekker heel fout en absurd :P

Teksten

Volle teugen 8-10-2009
Ik leef
Ik leef op de wereld
Ik leef in mijn stad
Ik leef in mijn lijf
Ik leef
Op volle toeren
Op 45 toeren
Zo hard als ik maar kan
En
Ik geniet
Ik geniet van dat leven
Dat leven op volle toeren
Ik geniet van dat leven
op volle toeren met volle teugen
Ik adem hem in
Heel diep
Ik voel hem stromen
Door mijn aderen, mijn tenen,
Mijn longen, mijn hart
Dat leven
Ik voel hem
Ik houd hem vast
Ik geniet ervan

Er over 8-10-2009
Het is wel een beetje eng. Een soort van donker,
Maar tegelijk heel licht.
Eng donker. Eng licht.
Ik kan niet goed inschatten hoe groot de stap moet zijn.
Enorm of juist heel klein?
En dan?
Ben ik daar dan alleen?
Of zijn er anderen om me heen?
Anderen die weten wat er gaat gebeuren?
Anderen die ook net die stap hebben gezet, of juist al weer heel lang geleden?
En dan?
Waar ga ik dan naar toe?
Terug kan niet meer.
Dus dan moet ik waarschijnlijk maar vooruit.
Of links of rechts.
Kan dat ook?
Maar in ieder geval niet meer terug,
Want ik ben dan al over het randje.

Later vroeger 22-4-2009
Als het leven je kust
En alles is goed.
Denk dan eens aan toen.
Het lachen, het huilen
Het leven te saam.
Hoe de bloesem in
de bomen zong over de zon.
Hoe de blaadjes in vlogen in
het wiegen van de wind.
Het heerlijke dromen.
Het zoeken naar geluk.
Terwijl de sterren vielen in
het holst van de nacht.

mooi sfeer, van guy bourdin , bekijk ook ander filmpjes en foto's!

Op de koude badkamervloer

Op de koude badkamervloer
met een hete douche
over mijn bleke rug
knieën opgetrokken
ik druk mijn benen
stevig tegen mijn naakte lijf aan
ik huil
de warme douche
neemt mijn tranen mee
over mijn lichaam
langs mijn benen
langs mijn tenen
het vieze putje in
mijn kin op mijn knieën
mijn haar in slierten langs mijn hoofd
huil ik
van de moeheid
van de kou
over mezelf
over de toekomst
over vandaag
ik hoop dat het warme water
mijn verdriet wegspoelt
maar ik blijf maar huilen
de druppels blijven maar komen
ik wil zo graag opstaan
mezelf bij elkaar rapen
een kusje geven op de wang
mijn tranen afvegen
aan een zachte handdoek
maar ik blijf maar zitten
op de koude badkamervloer
ik wil opstaan en tegelijkertijd
zo ontzettend graag blijven zitten
ik wil verandering en tegelijkertijd
ben ik daar zo ontzettend bang voor
ik wil verder gaan met leven
maar ook voor altijd stil staan
Ik wil mezelf laten zien
maar ook zo graag verstoppen
Ik wil mijn vleugels uitslaan
maar ik ben bang
bang voor vandaag
bang voor morgen
bang voor alles wat er achter het randje ligt
nu ga ik opstaan
veeg de zoute tranen
van mijn natte gezicht
en til mijn zware lijf
van de koude badkamervloer

Ik was altijd al zo
dat ik avonturen wilde beleven
altijd op zoeknaar liefde
leven
geluk
en meer van dat soort dingen
ik hoopte elke dag
elke dag weer
dat er iets bijzonders zou gaan gebeuren
maar dat gebeurde niet
elke dag poetste ik mijn tanden
met warm water
en ging ik naar school
moe van het niet veranderen
totdat ik groeide
ik groeide
en groeide
en nu
Ik ben wie ik ben
wat ik dacht dat ik was
wat ik dacht dat ik zou zijn
niet getrouwd
maar hopeloos gelukkig

verliefd

Cocorosie

het is hele vreemde muziek, ik vind het vooral qua sfeer wel heel mooi.

Mooie muziekjes van Nina Kinert

Inspiratie teksten

Meisje.

Ze staat
Ze staat in het midden van de stad
Ze staat in het midden van de dag
Ze staat in het midden van haar leven
Ze staat nog steeds
Weet niet of ze
Voor of achter moet
Stil
Stil in het leven
Zij is stil
Staat stil
Maar de rest niet
De stad maakt lawaai
De stad beweegt
De stad explodeert
Maar zij…
Zij is een bom
Die niet kan ontploffen
Gestopt door het leven
Ze durft niet
Ze heeft angst
Die moet ze overwinnen
Ze moet vechten
Vechten met de stad
Het lawaai
Met zichzelf
Tegen alles
Of met alles mee
Met de stad met het geluid
Meedoen met lachen
Meedoen met toeteren in het verkeer
Maar ze durft niet
Ze durft niet te ontploffen
De stap te zetten
De schreeuw te beginnen
Haar leven voort te zetten
De bom
Ze is ontmanteld.

tekstje over een rivier

een rivier stroomt
langs de wei met koeien
door het bos met brandnetels
onder de brug door
waar dronken mannen vanaf hebben gepist
er vaarden grote boten op de rivier
en eroverheen het viaduct
met duizenden auto's
elke dag
een zijtakje stroomde langs het dorpje
waar een man zijn grootste vis ving
hij heeft de foto ingelijst
en in de bocht leerde een meisje zwemmen

de rivier stroomde
met duizend takjes
duizend stroompjes
allemaal naar de zee

hitten-those dancing days

http://www.youtube.com/watch?v=ILuNZYmAs5o

inspiratie liedje: lady-regina spektor

http://www.youtube.com/watch?v=80ZhVqFUwA0 de link voor als het filmpje niet werkt.
de tekst staat er ook bij.

Die Romareisen

Ik was laatst oppassen en weer vond ik een boek vol prachtige foto's.
Het waren foto's van zigeuners, Roma's
Hier zijn er een paar. Maar er zijn nog veel meer mooie.
Ze passen misschien niet heel goed in ons thema, maar het zijn prachtige foto's.
De Fotograaf is Joakim Eskildsen en de fotoserie heet: Die Romareisen
http://www.joakimeskildsen.com/default.asp?Action=Menu&Item=99

ik denk...

Wil jij weten wat ik denk?
Wil jij weten wat er nu door mijn hoofd gaat?
Ja?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Geen twijfels?
Geen 'misschien niet'?
Wil je elke letter horen die in mijn hoofd zit?
En welke woorden deze letters vormen?
En welke zinnen deze woorden?
Moet ik de beelden bijschrijven die ik voor me zie?
De sfeer, de kleuren, de geluiden?
Zal ik vertellen wat ik net heb gedaan?
Wat ik daar van vond?
Wat ik straks zal gaan doen?
En of ik daar zin in heb of niet?
Of ik honger heb of dorst?
En of ik dan zin heb ik thee, koffie, limonade, cola of gewoon een glaasje water?
Alles?
Weet je het zeker?
Heel zeker?
100 procent?
Elke in?
En elke out?
Elke puntje op elke i?
Echt?
Geen ‘ik weet het niet zeker’ ?
Geen ‘nou liever eigenlijk niet’?
Ja?
Nou, vooruit dan maar.

Look at all the lonly people!

inspiratiemateriaal

afbeelding van Sally Mann

Lieve bloggers,

die sigaretten

dat weten we nou wel

INSPIRATIE materiaal

daar ben ik benieuwd naar!!!!

alvast dank

Anna

Ook mannen kunnen roken

Als we perse iets met die rokende meisjes gaan doen, waar zijn de jongens dan?

Queens of Pampus

Prachtige foto's van Loretta Lux.

Ik moest aan haar werk denken door ons beginbeeld.

Jullie als kind als volwassenen...

kijk ook op www.lorettalux.de

opdracht voor iedereen

Opdracht:

Geef antwoorden op de volgende vragen:

* Waar moet de voorstelling voor jou over gaan?

* En hoe zie je dat in beeld & taal voor je?

* Wat voor een rol speelt het eiland pampus voor jou binnen het concept 'Op 't randje'.

* Wat willen we ons publiek vertellen door ze mee te nemen naar een eiland?

Ik ben benieuwd naar jullie ideeen!! Stuur ze op voor volgende week donderdag.

Prachtige teksten trouwens meiden!

* Anna

Wat 4-11-2009

Ik ben het niet.
Niet nu.
Nu niet.
Niet echt.
Ik voel me leeg.
Zonder inhoud.
Alleen watten.
En woorden.
Maar niet mijn woorden.
Ze maken geen deel uit van zinnen.
Eenzame woorden.
Zonder punt.
Zonder hoofdletter.
Het zijn woorden van een vreemde.
Ver weg.
Een onbekende.
Een onbekend vreemd persoon.
Misschien heeft ie wel een snor.

Missen 4-1-2009

Ik ben slecht in dingen missen.
Ik weet niet hoe het komt,
maar het lukt gewoon niet.
Ik kan ook nooit goed een gezicht voor me zien.
Hoe goed ik iemand ook ken.
Hoe vaak ik ook elke detail van iemands gezicht heb bekeken.
Ik kan dan vaak ook wel het gezicht in delen voor me zien.
De ogen, de mond, een klein moedervlekje naast de neus.
Maar nooit het geheel.

Missen.
Ik denk wel dat ik weet hoe het is.
Dat ik snap hoe het voelt.
Maar ik heb gewoon het gevoel dat ik het nog nooit écht heb meegemaakt.
Ik heb nog nooit kunnen zeggen:
‘Ik mis je.’
En dat ik het dan echt meende.
Dat elke molecuul van mijn lichaam het voelde.
Stom, vind ik dat.
Als je iemand mist is dat immers een teken van echte liefde.
En wat is er nou mooier dan dat?
Dat je echt van iemand houd
en geen dag zonder hem of haar kan.
Dat je iemand nooit meer zal vergeten.
Maar het is ook wel weer handig.
Makkelijk.
Geen nachten lang gehuil.
Geen eindeloos dure telefoongesprekken.
Niet het gevoel dat een deel van je hart eruit is gescheurd.
Ja, soms is het wel makkelijk.

Ik vraag me af of ik het nog zal leren.
Of ik iemand tegen zal komen die ik echt zal missen.
Dat ik kan huilen en fluisteren ‘ikmisje’ en dat ik dan wat voel.
Echt wat voel.
Ik heel mijn lichaam.
Zoals in boeken.
Ik denk wel dat dat nog gaat gebeuren.
Maar ik weet eigenlijk helemaal niet zeker of ik dat wel wil.
Missen is mooi.
Maar eigenlijk best wel gewoon kut.
Eigenlijk.

Is het tijd om te gaan?

een oude leren stoel
een theepot met een deuk erin
in elke hoek pennen vinden
je favoriete beker
thee uit frankrijk
waarvan bekend is dat het hele huis die lust
een tafel vol rommel
stapels kranten
een spinnende kat op schoot
een vieze kattebak
tv met koptelefoon
zachte dekens
zachte kleuren
zachte geuren
kinderkunst
souvenirs uit Nepal
een volle fruitschaal
een nog vollere koelkast
vloerverwarming
Een barst in de ruit

Is het tijd om te gaan?
Is het echt tijd om te gaan?

Wanneer weet je dat het genoeg is?
Wanneer weet dat de tijd rijp is?
De appel verzuurt?

verdwaalt

ik ben een verdwaalt meisje in mijn eigen stad.
Een bekende onbekende.
Mensen staren me aan, ze kijken raar
Al die ogen, al die blikken.
Ik voel ze prikken
Een fietser komt piepend tot stilstand voor mijn neus.
Auto-ongelukken.
Een krijsende kat.
Door mijn lichaam heen.
Mensen zeuren een voor een.
Een eeuwig gezoem.
Een onophoudend geluid dat niet wil stoppen.
Gegil in mijn oren.


Je bent in de war.
Je weet niet wat je doen moet.
Jouw hersenen
zijn een bolletje wol die net bespeeld is door een jonge kat
een bos geklit haar
een raket
spetterende olie in een hete pan
een koptelefoon die te hard staat
Een Stad.
Je bent daar onbekend
De straten die ken jij nog niet.
Je moet ze opslaan
en niet voorbij laten gaan.
Een voor een.
En niet te snel

Op 't Randje

Ik weet het niet. Of het het wel wil.
Echt wil.
Niet alleen nu. Maar voor altijd.
Ook nog straks. Ook nog morgen. Ook nog over 20 jaar.
Altijd is zo veel.
Ik heb het gevoel dat ik al zo veel weet en kan. En het idee dat ik ooit nog zo veel meer zal weten, zal kunnen. Dat is soms best wel raar.
Als ik kijk maar mensen van ergens in de 40. Dan vraag ik me altijd af hoe zij waren toen ze zo oud waren als ik. Wat ze dachten, wat ze deden. Wat voor beslissingen ze maakten en of ze hier gelukkig mee zijn.
Maar het heeft geen zin om ze dat te vragen.
Want het is voor iedereen anders.
Iedereen maakt zijn eigen beslissingen, iedereen maakt zijn eigen fouten en iedereen leeft met zijn eigen gevolgen.
Aan de ene kant zou ik graag willen weten wat mijn gevolgen zullen zijn. Maar aan de andere kant ook weer niet.
De donkerte, het mistige aan de andere kant. Maakt dat het leven niet juist spannend? Maakt dat het leven niet te moeite waard? Is dat niet wat er voor zorgt dat je door gaat? Door gaat, om te ontdekken wat je morgen te wachten staat. Om altijd maar te blijven hopen. Dat op een dag die dag komt. Die dag waar je altijd op hebt gewacht. En dat als die dag weer voorbij is, je al weer verlangt naar de volgende dag waar je al heel lang op hebt gewacht.
Ik zal dus wachten en hopen. Op de dagen waar ik op wacht en hoop. En ik zie wel of ze komen en wanneer ze komen. Nu moet ik doen wat goed voelt. Waar ik gelukkig van wordt. En straks ook. En morgen ook.

F*CK MY LIFE

Nou ik zit te leren aan de toetsweek, en Marouska gaf me laatst een tip van een website.

En ik moest daar aan denken tijdens het leren, want ik dacht letterlijk FUCK MY LIFE en daar gaat de website over.

Er staan allemaal waargebeurde ingestuurde verhaaltjes van mensen op, en sommige ook Op T Randje,
erg grappig! Ik kon niet stoppen met lachen,

dus bij deze: FUCK MY LIFE!

:D