Hoe ik mezelf daar aanstaar. Mijn koortswangen extra rood probeer te blossen. Mijn paarse wallen doordrengt met tranen wit probeer te camoufleren. Mijn wimpers langer, zwarter, probeer te laten lijken. Mijn lippen roder maak.
Hoe ik probeer mezelf in leven te houden. Hoe ik probeer door te leven, door te vergeten, als ik weet dat het enige wat mijn lichaam wil slapen is. Hoe ik laf probeer door te leven, hoewel mijn lichaam 'nee' schreeuwt.
Zodat ik niet in bed beland, de plek waar alleen mijn gedachten mij omringen. De plek waar het de anderen het niet zijn die die gedachten vervullen. Invullen. Inkleuren. Hun emoties, hun gedachten, niet de mijne.
Ik wil niet geconfronteerd worden met de werkelijkheid. ik wil niet slapen, niet alleen zijn, niet ongelukkig zijn. Niet erkennen dat dat is wat ik ben, Ongelukkig.
Ik smeer er iets overheen. Een kleurtje, om het mooi te laten lijken. Om de werkelijkheid niet te hoeven laten zien kleur ik mezelf in. Zoals de anderen dat ook doen, dat inkleuren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten